Tytułowa przysługa... no właśnie. Ciekawie postawiony problem. Jak to czasami życie płata nam figla i po latach inaczej ocenia się owe przysługi. To jest historia dwóch braci i ich żon oraz rodzin. Skomplikowanie rodzinnych losów ciekawie oddane zostało. Każdy rozdział wnosi coś nowego i odsłania nowe fakty. Miejscami bardzo zaskakujące. Przynajmniej dla mnie. „Przysługa” to książka dająca też do myślenia. Sugerująca że zawsze trzeba się ze dwa razy zastanowić nad swoimi wyborami. vici 2014-11-24 20:45:02

No tak to często bywa, gdy dzieci rodzą dzieci, że matki nie są w stanie wychować dzieci i muszą je oddać. Takie sytuacje rodzą krzywdy i tworzą ludzi zdolnych do bardzo głupich rzeczy. Jak doszłam do momentu wyjaśnienia owej przysługi to aż mi się włosy zjeżyły na głowie. Co za szatański pomysł. Co ich naszło. Przecież to można było przewidzieć. Co za głupki, pomyślałam. Karpińska tym razem wymyśliła jeszcze ciekawszą fabułę niż zwykle. 2434235345 2014-12-03 18:46:17

Przewrotny jest finał tej powieści. Jest w niej też kilka punktów zwrotnych i całe passusy świetnych przemyśleń bohaterów, którzy analizują sytuację życiową w jakiej się znaleźli. Co ciekawe było dla mnie to to jak bardzo są oni samoświadomi. Ale też jak uważnie się przyglądają swoim partnerom i członkom rodziny. Narracja pierwszoosobowa w tej powieści jest strzałem w 10! Moim zdaniem lepiej napisać tego nie można było. raz dwa trzy 2014-12-08 20:58:15

Kobieca tematyka, bohaterki łatwe do zrozumienia, bo do pewnego stopnia typowe oraz życiowa historia to walory tej powieści. Ale to w sumie standard jeśli chodzi o tę autorkę. W Przysłudze fajny jest także pomysł na jakim oparta została fabuła. Przyznam, że mnie on trochę zszokował i zaskoczył. To jak się pokomplikowało życie tych kobiet także robiło na mnie wrażenie. Przysługa to książka adresowana głównie do pań, ale panowie przecież także mogą się sobie przyjrzeć oczami kobiet, prawda? QLUADIA 2014-12-13 18:04:13

Anna Karpińska lubi opowiadać o tym jak ludzie wzajemnie się traktują. Tym razem znów opowiedziała przejmującą historię dwóch rodzin i małżeństw. Na kanwie wydarzeń sprzed siedemnastu lat zbudowała opowieść o tym jak trudno się porozumieć. Nie jest ona jednak pesymistką. Wierzy, że mimo okoliczności miłość umie poradzić sobie z każdym wyzwaniem. Jej bohaterowie koniec końców wychodzą na prostą. Ja bym powiedziała, że to jest książka idealnie pasująca do przedświątecznego czasu. Nie ma w niej akcentów świątecznych, choć akcja dzieje się zimą, ale jest tam że tak powiem świąteczne przesłanie. Historia jest trochę dramatyczna, ale koniec końców skończy się w wigilijnym duchu. Co ważne ludzie w niej opisani są ludźmi pełnowymiarowymi. Mają wyraźnie nakreślone charaktery. Można więc się w ich losach jakoś odnaleźć. swietłana 2014-12-14 10:17:32

Elwira na początku wydała mi się kobietą, której bym nie polubiła. Pomyślałam sobie, że to taka nowobogacka dziewczynka, córeczka tatusia. Pewnie będzie rozkapryszona etc. Ona okazała się zupełnie inną kobietą. Świadomą siebie i swojego położenia społecznego. Ba źle się czującą w roli zależnej od ojca córki. „Przysługa” obfituje w takie gry z wyobrażeniami czytelnika. Najpierw sobie postaci wyobrażamy jakoś tam, a potem Karpińska odwraca wszystko do góry nogami. edna 2014-12-14 17:24:56

Uderzyła mnie w tej książce jedna, bardzo ciekawa rzecz. Otóż ci bohaterowie wydają się trochę niedojrzali. Zarówno panie jak i panowie. Z panami mamy mniejszy problem bo w ich zachowaniach i pomysłach widać niedojrzałość. Jagoda i Elwira moim zdaniem także nie do końca są dojrzałe. Jagoda kompletnie nie radzi sobie z synem, który przecież nie jest jakimś strasznie trudnym nastolatkiem. Nie wiem co by było jakby miała za syna geniusza zła. Znowuż Elwira jest za bardzo impulsywna. lukrecja 2014-12-15 08:24:17

Nowa książka Anny Karpińskiej to nie jest romans. To opowieść o zawiłych relacjach rodzinnych i tajemnicach, które jak wiadomo wypływają na wierzch w najmniej odpowiednim do tego momencie.Akcja nie toczy się wokół jednej bohaterki. Mamy tu troje głównych bohaterów i kilkoro "pobocznych" :Karol - facet, którego poznajemy na samym początku. Siedzi w knajpie i "zapija" smutki, przy okazji poznając Mata - barmana, który wyciągnie do niego pomocną dłoń. A w czym pomoże młody chłopak Karolowi? Co łączy Karola z mężem Jagody i jaka tytułowa przysługę mu wyświadczył?Jagoda - dojrzała kobieta, żona swojego męża i matka swojego syna. Właśnie straciła męża Dariusza i opłakuje po pogrzebie. Tylko czy słusznie? Jakie tajemnice skrywał przed nią mąż i czy powinna go opłakiwać?Elwira - żona Karola i matka jego dwóch córek. Córka bogatego ojca, niespełniona malarka. Jest jeszcze Wojtek - syn Jagody, Mariola - jej najlepsza przyjaciółka, współpracownica i powierniczka.Kim w stosunku do Jagody i jej syna jest Karol. Dlaczego pojawił się na pogrzebie Dariusza i jaką tajemnicę ukrywa zarówno przed Jagodą jak i swoja żona Elwirą? Elwira wychowana w dobrym domu, uczona przez ojca, że nie ma tajemnic w rodzinie dowie się, że nawet ojciec coś przed nią ukrywa.Jak wszyscy bohaterowie poradzą sobie ze spadającymi na nich jak grom z jasnego nieba informacjami? Jaki będą miały one wpływ na ich relacje rodzinne? Kim jest Laura i czy Dariusz na pewno zginał w wypadku? Dwie różne rodziny, które połączy jedna tajemnica sprzed wielu lat!Powieść wciągająca do ostatniej strony. Mimo iż wcześniejsze książki tej autorki uważałam za zbyt przeciągane, z ta jest inaczej. Zawiłość historii Karola, Jagody i Elwiry naprawdę wciąga czytelnika bez reszty. Koniec książki ......cóż, czyżby autorka planowała kontynuację? POLECAM!Zwykła Matka 2015-02-23 18:03:22