"Zanim zostaliśmy nieznajomymi" wciągnęła mnie od pierwszej strony i skończyłam ją czytać tego samego dnia. Już tak mam, że niektóre książki mnie do siebie przyciągają na tyle, że nie potrafię ich sobie dawkować. Autorka zaserwowała ciekawą fabułę, intrygujących bohaterów, a znajomość między nimi obojga rozwijała naturalnie. Czuło się łączącą ich więź, tę magię, która zwykle zapowiada coś o wiele więcej. Było zabawnie, ciepło, a każda kolejna strona wywoływała u mnie uśmiech na twarzy. Pokochałam Grace, która pomimo trudności jakie ją spotykały potrafiła znaleźć alternatywne rozwiązania i pomimo wszystkiego nie zatraciła w sobie radości. Była energiczna, urocza i pełna pomysłów. Matt z kolei był bardziej żywiołowy, pewny siebie, niż ten, którego poznajemy na pierwszych stronach książki. Autorka pomimo wszystko nie zrobiła z nich idealnych postaci. Pokazała również ich wady i niedojrzałość, która dotyczy młodego wieku. Jak widzicie początek był bardzo udany, głównie mam na myśli tę część sprzed piętnastu lat. Jednak część trzecią, kiedy obydwoje są dorośli, autorka trochę spartaczyła. Zbyt szybko poprowadziła ich wątek, przez co wydał mi się mało realny. Myślę, że te urazy, które chowali przez lata, tęsknota i żal nie powinny być tak płytko potraktowane. Ich relacja była skomplikowana, a autorka zamiast okazać to, poszła po najmniejszej linii oporu. Bach - trochę obrażania się na siebie, krążenia wokół siebie i ta dam. Ciut się zawiodłam, ale nie na tyle, żeby nie zachwycać się klimatem tej opowieści. Nie zabraknie tu tajemnic, intryg z przeszłości i pewnych niespodzianek.
"Zanim zostaliśmy nieznajomymi" to opowieść o straconych latach i miłości. O tym jak niedopowiedzenia potrafią zmienić nasz kierunek życia i wraz z prądem wrzucić je na inne wody. Historia Matt i Grace pokazuje, że miłość nie patrzy na ilość zmarnowanych lat, bo jeśli jest prawdziwa nie nadszarpnie jej nawet czas. Pomimo słabo rozwiniętej części trzeciej, polecam Wam te książkę, jeśli lubicie takie ciepłe i lekko wzruszające klimaty. Autorka poprowadziła narrację z dwóch perspektyw, co jest czymś świetnym, bo mamy wzgląd w myślenie i uczucia obydwu bohaterów. Kiedy zobaczyłam zapowiedź tej książki postanowiłam, że koniecznie muszę ją mieć. Opisem przypominała mi "Światło, które utraciliśmy", którą swoją drogą pokochałam.
Uwielbiam takie historie: nostalgiczne, subtelne, przeplatające przeszłość i przyszłość. To w tej książce znalazłam. I chociaż nie wywołała we mnie gamy uczuć, nie rzuciła na mnie bomby emocjonalnej to wiem, że tę książkę będę długo wspominać i znajdzie wyjątkowe miejsce na mojej półce. Red Girl Books 2018-01-30 13:29:00