Odkąd Dom Wydawniczy Rebis wydaje serię pod tytułem „Wehikuł czasu”, to na moich półkach pojawiło się dużo ciekawych książek science fiction. Ta seria przyczyniła się, że poznałam wiele klasyków z tej kategorii, których wcześniej nie znałam. Niektóre z nich nie przypadły mi do gustu, a inne bardzo polubiłam i to dzięki nim sięgam bez wahania po każdą kolejną książkę, która należy do tego cyklu. Ostatnio, zapoznałam się ze swoją pierwszą książką Jamesa Blisha, która nosi tytuł „Kwestia sumienia”.
Byłam ciekawa książki „Kwestia sumienia”. Zapowiadało się ciekawe poznanie nowej planety i nowej rasy. Początek książki zaspokoił moje oczekiwanie i dostałam interesującą historię. Niestety, historia nie była dla mnie interesująca przez cały czas. Miała swoje górki i dołki. Gdy coś mnie zaciekawiło, to zaraz pojawiało się coś, co spowodowało, że moje myśli odlatywały od książki, gdyż nie znajdowałam w niej nic interesującego.
Samą książkę „Kwestia sumienia” czytało mi się dosyć szybko. Chociaż czasem musiałam bardziej się skupić na czytaniu, aby dokładnie zrozumieć dziejące się wydarzenia, więc nie mogę uznać, że napisana jest lekkim piórem. Czy żałuję, że zapoznała się z tą książką? Absolutnie nie. Historia w niej opisana jest dobra, lecz nie aż tak dobra, jak tego oczekiwałam i w porównaniu z innymi książkami z serii „Wehikuł czasu”. Mam też wrażenie, że dzieje Lithyjczyków i Ziemian mogą znaleźć większych fanów ode mnie, więc warto zapoznać się z tą historią.

AnnieK 2021-03-09 16:32:26

Kwestia sumienia to krótka, licząca niecałe 250 stron książka, w której autor niestety dość mocno skondensował pewne wątki i często wprost podaje wiele informacji. Lithię i jej mieszkańców poznajemy na podstawie relacji ojca Ramona, który jest świetnym obserwatorem i badaczem, ale nie jest przy tym obiektywny. Co więcej, wnioskowanie bohatera jest momentami dość łopatologiczne - wszystko dokładnie wyjaśnia i tym samym nie skłania do własnych rozważań. Z tego właśnie powodu dla mnie osobiście trudno było się wczuć w opisywane w książce dylematy i problemy stawiane przez autora, choć niezwykle interesujące i dotyczące m.in źródło moralności w oderwaniu od sacrum.

James Blish był biologiem, co zresztą widać po tym jak Lithia i jej mieszkańcy zostali bardzo dobrze przemyślani i opisani, a autor nie pominął żadnej istotnej kwestii. Dowiemy się jak wyglądają, jak żyją, jak funkcjonuje ich społeczeństwo, czy jak przebiega ich cykl życiowy. Nie wiedzą co to jest religia, mity, legendy, wszyscy stanowią jeden naród, nie ma państw, propagandy, czy polityki. Nie ma też wśród tego społeczeństwa krzywd, zła i rabunków, co dla Ojca Ramona wydaje się czymś wręcz niesłychanym. Nic zatem dziwnego, że świat Lithii i jego społeczeństwo robi na ziemskiej ekspedycji takie duże wrażenie. Autor bardzo rzetelnie przemyślał bowiem wszystkie aspekty życia i funkcjonowania Lithijczyków, za co należy się duża pochwała. Dodatkowo na samym końcu mamy kilka stron informacji o samej planecie - od danych astrofizycznych, po budowę i ekosystem. Żałuję tylko, że autor nie poświęcił więcej czasu na dopracowanie swojego pomysłu, ponieważ długie opisy, w których zwyczajnie dowiadujemy się wszystkiego o wszystkim, potrafi momentami zniechęcić do dalszej lektury i przemyśleń, które powinny towarzyszyć poruszanym w tej książce problemom.

Kwestia sumienia to książka z ciekawą wizją obcej cywilizacji pozbawionej wiary w Boga, bez przemocy, polityki, czy państw. Żałuję tylko, że ten pomysł nie został lepiej wykorzystany przez autora i że książka nie skłania bardziej do własnych przemyśleń na poruszane tutaj tematy.Hrosskar 2021-03-09 19:47:53