Książeczka o której teraz opowiem wpisana jest w kanon lektur dla klasy pierwszej. Oczywiście jak wiemy, to co tam jest wpisane w rzeczywistości nie zawsze omawiane jest na lekcjach, lub tylko fragmentami. Osobiście uważam jednak, że ta książeczka powinna znaleźć się w obowiązkowych lekturach i każdy pierwszoklasista powinien zapoznać się z jej treścią. Wiemy oczywiście, że to jeszcze małe dzieci i zapewne same nie dadzą rady przeczytać książeczki, ale właśnie po to jest pani nauczycielka na lekcji – aby wspólnie czytać lektury, czy rodzice w domu, aby przeczytać i omówić z dzieckiem wybraną opowieść.Mówię tak dlatego, bo uważam, że to właśnie ta książeczka nauczy naszych najmniejszych jak postępować z różnego rodzaju zwierzątkami – czy to domowymi, czy tymi dzikimi. Nasze pociechy zobaczą tutaj, że każde, nawet najmniejsze zwierzątko zasługuje na opiekę, troskę i szacunek. Zobaczą, że jeśli zwierzątko jest ranne to należy pomóc a nie zostawić go samemu sobie. Zobaczą w końcu, że nie każdy piesek musi być przywiązany akurat do dzieci, może lepiej czuć się w towarzystwie osób dorosłych i to również należy zaakceptować. W końcu dzieci zobaczą tutaj jakie sposoby pomocy główna bohaterka – Renia, sama wymyśla, nawet jeżeli chodzi o rannego zajączka. Właśnie w historii z tym zajączkiem trzeba przeżyć rozstanie i przyjaźń, która głęboko połączyła tę dwójkę – do tego stopnia, że on jej pilnował gdy zasnęła w lesie przy zbieraniu jagód, a ona jemu robiła „posłanie” w ogrodzie na zimę.Książeczkę uważam za bardzo wartościową i przydatną dla naszych najmłodszych. Każdy powinien kochać zwierzęta, nieważne czy to duże czy małe. Szkoda tylko, że wszystkie obrazki w książeczce są czarno-białe.Moja ocena: 9/10Polecamy, zespół dobrerecenzje.pldobrerecenzje.pl 2016-08-31 11:30:41