Książka Aleksandry Harvey „Córka medium" jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością tej autorki i niestety z pewnością ostatnim. Postanowienie to nie wynika bynajmniej z faktu,że książka jest nieciekawa bo wręcz przeciwnie dla miłośników tematyki jaką porusza w niej autorka będzie ona nie lada gratką ,a czas przy niej spędzony z pewnością nie będzie czasem straconym. Nie dla mnie jednak...„Córkę medium” zarekomendowała mi i pożyczyła chrześnica mojej mamy, nastolatka zafascynowana książkami o duchach i wampirach. Już po przeczytaniu opisu zamieszczonego na okładce wiedziałam, że nie przypadnie mi ona do gustu. Jednak mimo wszystko postanowiłam ją przeczytać głównie z dwóch powodów: po pierwsze dlatego, że nigdy nie oceniam książki po okładce mając nadzieję, że jednak czymś mnie zaskoczy i wciągnie, jak również dlatego ,że nie chciałam sprawić przykrości Sylwii.A teraz słowo o fabule.Historia opisana w utworze jest osnuta tajemnicą .Główna bohaterka Violet Willoughby mieszka razem z matką w Londynie. Dziewczyna jest światkiem wielu oszustw matki, która przez całe życie udaje medium spirytystyczne posiadające niezwykły dar kontaktowania się z duchami zmarłych. Kobieta żerując na smutku i zaufaniu jakie pokładają w niej rodziny zmarłych buduje swoją fałszywą karierę udając kogoś kim nie jest i nigdy nie była tylko po to, by dzięki sławie jaką przynosi jej fałszywy dar wejść w kręgi arystokracji i wydać córkę za bogatego arystokratę, a tym samym ustawić się na przyszłość.Nastolatka potępia postępowanie matki i choć nigdy nie wierzyła w istnienie duchów zmuszona jest asystować matce w jej seansach spirytystycznych.W momencie kiedy Violet postanawia wyrwać się z spod władzy matki dzieje się coś niezwykłego... Bo o to podczas wizyty w letniej posiadłości jednego z lordów, który zaprasza matkę dziewczyny i ją sama po to, by seans spirytystyczny stał się atrakcją dla jego gości naszej bohaterce ukazuje się duch młodej dziewczyny ,Roweny która jak zostało przyjęte utonęła w pobliskiej sadzawce kilka lat wcześniej. Zjawa nawiedzając nastolatkę pragnie powiedzieć jej ,że przyjęta wersja jej śmierci nie jest prawdziwa, gdyż nie utonęła ,a została zamordowana i o zgrozo morderca jest bliżej niż by się mogło wydawać, a prośbą ducha zamordowanej jest by dziewczyna odnalazła mordercę i aby ten poniósł zasłużona karę. Z czasem ukazujących się duchów jest coraz więcej ,a Violet nie może powiedzieć matce o tym ,co się z nią dzieje, gdyż wie, że wówczas już nigdy nie uwolni się od matki. Jedynym powiernikiem jej niezwykłej tajemnicy staje się jej przyjaciel z dzieciństwa, który z czasem już nie jest tylko przyjacielem.Zapewne w Waszych głowach rodzi się teraz mnóstwo pytań dotyczących zakończenia tej historii. Przede wszystkim czy prawda o okolicznościach śmierci Roweny wyjdzie na jaw? Czy jej morderca zapłaci za to co zrobił? Czy matka Violet pozna skrywaną tajemnicę córki? oraz Violet, czy nauczy się żyć ze swoim niecodziennym darem? Chcecie poznać odpowiedzi na te wszystkie pytania? Nic prostszego, wystarczy sięgnąć po książkę bo ode mnie niczego więcej się nie dowiecie:)Do przeczytania książki nie zniechęcam, ani też nie zachęcam. Wszystko uzależniam jest od Waszych upodobań czytelniczych. Mi osobiście książka nie przypadła do gustu.Moja ocena to: 3/10Pozdrawiam, Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-21 21:16:00