Kim jest Katarzyna Michalak z pewnościom nikomu z was moi kochani nie trzeba pisać.Powieści tej wybitnej pisarki literatury kobiecej rozchodzą się jak świeże bułeczki, a coraz większe grono wiernych czytelniczek autorki z niecierpliwością oczekuje jej kolejnych dzieł.Zanim po raz pierwszy sięgnęłam po książkę Pani Kasi często zastanawiałam się na czym polega fenomen jej twórczości. Dziś już to wiem. Jej książki wręcz hipnotyzują.Czyta się je z zapartym tchem. Jeśli raz weźmiecie książkę do ręki, to przepadliście z kretesem.Nie uda wam się jej odłożyć ani na chwilę do puki nie doczytacie do końca. Zapomnicie o jedzeniu, piciu, toczącym się w okuł was życiu,a chwilami nawet o oddychaniu.Jedną z takich właśnie książek jest książka "Nadzieja".Jest to utwór o przyjaźni, pragnieniu miłości ale również o smutku, bólu,osamotnieniu i tęsknocie.Ścieżki życia głównych bohaterów los, a może przeznaczenie splata kiedy oboje są dziećmi Liliana ma 6 lat a Aleksander 8.Od dnia kiedy spotykają się po raz pierwszy stają się dla siebie bratnimi duszami.Życie obojga nie jest łatwe.Codzienność nie szczędzi im cierpień i upokorzeń od małego.Liliana jest wychowywana przez ojca i macochę.Przez całe swoje dzieciństwo jest przez niego bita i upokarzana.Mężczyzna obwinia ją za śmierć matki.Aleksander jest sierotą wychowywanym przez ciotkę.Chłopiec staje się obiektem nieustannych drwin i szykan ze strony otoczenia i szkolnych kolegów, bo jest"Ruskiem z Czarnobyla".Choć ciotka Anastazja bardzo kocha swojego podopiecznego, nie jest w sranie uchronić dziecka przed złem,które go spotyka. Dzieci pocieszają się i wspierają,a chłopiec stawia sobie za punkt honoru bronić przyjaciółki przed ojcem i każdym, kto zechce ją skrzywdzić.I tak się w istocie dzieje lecz dziewczynka pomimo,że kocha chłopca nad życie wielokrotnie przysparza mu wielu cierpień...Drogi obojga rozchodzą się na kilka lat.Anastazja wraz z chłopcem wyprowadzają się do rodzinnego domku Nadzieja.Mimo upływu lat ich uczucia nie osłabły,a wręcz przeciwnie po latach samotności i tęsknoty lgną do siebie jak pszczoły do miodu.Choć miłość jaką Liliana, dorosła już kobieta darzy mężczyznę nadal wydaje się destrukcyjna, a wręcz toksyczna oboje nie mogą,a może wcale nie chcą się ze sobą rozstać.Dokąd zaprowadzi ich to uczucie, czy znajdą ukojenie i spokój w miłości, czy wręcz przeciwnie być może właśnie ta miłość, która przyciąga jak magnez ich zniszczy...Lektura tej książki wzbudziła we mnie wiele skrajnych emocji.Raz byłam zła na bohaterów za ich takie,a nie inne wybory i decyzje,by w jednej chwili być urzeczoną siłą ich miłości.Czasami coś we mnie krzyczało:"Aleksiej odejdź od tej dziewczyny jej miłość tylko cię krzywdzi", by za chwilę myśleć "Nie zostawiaj jej,wróć i walcz o nią, przecież ona ma tylko ciebie". Kochaj mimo wszystko,bo to jest właśnie miłość.Książka jest REWELACYJNA!!!Moja ocena to:10/10Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-19 21:06:23