Młoda księzniczka Zofia przybywa na dwór carycy Elżbiety do Pałacu Ziomowego jako narzeczona następcy rosyjskiego tronu. Zmienia religię, porzuca swoje stare imię by zostać Wielką Księżną Katarzyną. Jeszcze wtedy nie wie w jak niebezpieczną przyjdzie jej grać grę. Nie rozumie, że wygrana niesie za sobą wiele konsekwencji oraz wiele ofiar. Czy Wielka Księżna zdecyduje się podjąć wyzwanie?Muszę się przyznać bez bicia, że ta książka mnie urzekła. Jest to historia fabularyzowana, opowiadana głosem bardzo odważnej kobiety, którą przedstawiono jako najlepszą przyjaciółkę i powiernicę księżniczki Katarzyny, przyszłej carycy Katarzyny II.Poznajemy XVIII – wieczną Rosję oczami młodej dziewczynki, Warieńki Nikołajewnej, która przez niefortunny zbieg okoliczności ląduje na dworze carycy Elżbiety Piotrownej. Moje zapotrzebowanie na opis świata został w pełni zaspokojony. Główna bohaterka, wypowiadająca się w pierwszej osobie, opisuje nam rosyjski dwór, jego niebezpieczeństwa, hierarchię, osobę samej carycy oraz jej najbliższych doradców. Możemy poczuć się tak, jakbyśmy tam byli. Przynajmniej ja miałam takie wrażenie przez całą książkę.Autorka, ustami Warieńki, tworzy przed nami świat pełen niedomówień, niebezpieczeństw, półsłówek i hipokryzji. Dziewczynka, z racji wykonywanej profesji, musiała zwracać uwagę na bardzo wiele rzeczy, stąd zapewne te opisy są tak rozległe.Książka ma niewątpliwie wartość historyczną – przedstawione w niej postaci są bardzo dobrze odwzorowane. Dzięki temu możemy dokładniej zrozumieć ich charakter,zastanowić się dlaczego caryca Elżbieta była taka a nie inna, czemu prowadziła taką a nie inną politykę. Pozycja ta miała również na celu pokazanie osoby Katarzyny, przyszłej carycy, żony rosyjskiego następcy tronu i można śmiało powiedzieć, że autorce udało się przedstawić młodą Katarzynę bezbłędnie. Jej małżeństwo z Piotrem, stosunki z Elżbietą, liczne romanse oraz stosunki z własnymi dziećmi miały niewątpliwy wpływ na to w jaki sposób później rządziła Rosją, która za jej czasów rozkwitła.Narracja, tak jak wspomniałam wcześniej, odbywa się z poziomu drugiej osoby, pobocznego obserwatora doniosłych wydarzeń na dworze rosyjskim, co również jest dużym plusem. Rzadko kiedy zwykłe, pozornie niewiele znaczące osoby na dworze mają możliwość przekazać nam swój punkt widzenia na pewne wydarzenia.Czy są jakieś minusy? Musiałabym się długo nad nimi zastanawiać i teraz nic nie przychodzi mi do głowy. Przyjmijmy zatem, że ich nie ma.Książkę zdecydowanie polecam wszystkim, których interesuje ten rozdział historii. Jestem przekonana, że zawodu nie będzie.migotynka 2015-06-25 15:49:51