Książka Ransoma Riggsa przyciągnęła moją uwagę przede wszystkim swoją okładką. W bardzo starych zdjęciach zwykle jest coś niepokojącego. Może to świadomość, że osoby na nich widniejące często już nie żyją? A może to fakt, że ich twarze zastygły w śmiertelnie poważnych minach? Sięgając po Osobliwy dom pani Peregrine, sądziłam, że otrzymam opowieść, która przyprawi mnie o dreszcze. Dostałam coś innego, ale nie jestem z tego powodu rozczarowana. Wręcz przeciwnie.Pierwszą rzeczą, o jakiej po prostu trzeba powiedzieć, jest fakt, jak książka została wydana. Twarda oprawa, białe grube kartki, ozdobniki przy numeracji stron oraz ozdobne strony rozpoczynające każdy nowy rozdział - to wszystko nadaje charakteru i klasy. W książce znajdują się strony ze zdjęciami, które wyglądają jak żywcem wyjęte ze starych albumów. Same zdjęcia tworzą podczas czytania niepowtarzalny klimat. Dzięki nim odczuwałam w pewnych momentach lektury pewien niepokój.Zarówno opis, jak i wygląd książki, są lekko mylące. Okładka obiecuje thriller dla młodzieży, który przyprawi o dreszcze. Owszem, do pewnego stopnia jest to thriller dla młodzieży, jednak opowieść zmieniła swój charakter, zanim jeszcze mogłam te dreszcze poczuć. Można śmiało stwierdzić, że mamy do czynienia raczej z fantastyką, niż z thrillerem. Osobliwy dom pani Peregrine czytało mi się dobrze, jednak książka naprawdę mocno wciągnęła mnie od około 150 strony, kiedy to Ransom Riggs totalnie mnie zaskoczył tym, jak poprowadził fabułę. Od tego momentu wręcz nie mogłam oderwać się od książki, a gdy musiałam przerwać lekturę, nie przestawałam myśleć o tym, co dalej spotka Jacoba. Oczywiście, nie mogę zdradzić, czym mnie autor tak bardzo zaskoczył, bo zepsułabym Wam całą radość z czytania. Ja w każdym razie byłam z takiego rozwoju wypadków bardzo zadowolona.Trudno pisać o książce, kiedy nie chce się zdradzić bardzo ważnej jej części, w której w zasadzie rozgrywa się większość akcji. Ransom Riggs mnie oczarował. Nie czuję złości z tego powodu, że otrzymałam co innego, niż można było wywnioskować na początku. Dla mnie to w tym przypadku nawet zaleta.Mimo iż Osobliwy dom pani Peregrine nie przyprawił mnie o gęsią skórkę, to jednak nie można powiedzieć, że nie jest on powieścią klimatyczną. Ransom Riggs stworzył bardzo ciekawe postacie - osobliwe dzieci są naprawdę interesujące i niezwykłe, a atmosferę odciętej od świata wyspy, na której umieścił sierociniec, można wręcz poczuć na własnej skórze. Autor przenosi czytelnika w fantastyczny świat, pełen tajemnic, zwrotów akcji i niezwykłych zdarzeń. Dodatkowym smaczkiem dla polskiego czytelnika może być fakt, iż dziadek Portman ma polskie korzenie.Osobliwy dom pani Peregrine zdecydowanie nie jest powieścią grozy i bardzo się rozczarujecie, jeśli tego od niej oczekujecie. To wyjątkowa książka, która urzeka pomysłowością autora. Mnie zachwyciła i z całą pewnością sięgnę po kolejną jej część.Zaczytana Dolina 2015-09-09 23:05:17

Opowiadał wam dziadek różne historie ze swojego życia? Jak udało mu się coś odkryć, ale musiało to zostać tajemnicą między wami, bo te odkrycia były niebezpieczne? A może zarazić was chęcią przygody?Życie Jacoba nie zapowiadało się szczególnie ekscytująco. Pogodził się z myślą, że nigdy nie zostanie odkrywcą ani wielkim obieżyświatem. Wiedział, że przez to jakim jest marzycielem nie będzie miał wielu przyjaciół. Ważne miejsce w jego sercu zajmował dziadek. Człowiek, który najbardziej mu imponował i niezastąpiony gawędziarz. To właśnie on opowiadał mu najlepsze historie na dobranoc i nie tylko. Bowiem dziadek Jacoba, w wyniku pewnych wydarzeń musiał opuścić rodzinną Polskę, skąd trafił do walijskiego sierocińca. Był on – według opowieści Abrahama – odizolowany od zła, wojny i potworów. Jacoba zdumiewało ile przeżył jego dziadek. Jednak pewnego dnia dziadek Jacoba umiera w niejasnych okolicznościach. To właśnie wtedy to wszystko się zaczęło. Te wszystkie dziwne rzeczy, które podzieliły życie chłopaka na Przed i Po.Jacob postanawia wyruszyć na odciętą od świata wyspę, by zgłębić jej tajemnice.Będzie musiał zmierzyć się z potworami ze swoich snów, oddzielić rzeczywistość od bajki i fakty od urojeń. Jak się to wszystko skończy dla Jacoba i innych osobliwych dzieci z Domu Pani Peregrine? Co przeżyją i czy to przeżyją?Osobliwy Dom Pani Peregrine to thriller zdecydowanie dla szerszej kategorii odbiorców niż młodzież. Jest to ujmująco osobliwa książka, która została szczegółowo i dokładnie zaplanowana. Między niesamowitymi zwrotami akcji i mrocznym klimatem grozy, mamy tutaj jeszcze fotografie. Niezmienione cyfrowo. Zapewniają nas,że zdjęcia są autentyczne co pogłębia to dziwne uczucie wywołujące dreszcze podczas czytania. Jakkolwiek by to nie zabrzmiało Osobliwy Dom Pani Peregrine to książka porywająca, miejscami straszna jednak nadal nie sposób się od niej oderwać.Ransom Riggs doskonale wiedział co robi. Napisał książkę pełną dziwności, osobliwych postaci takich jak chociażby Niewodzialny chłopiec czy dziewczynka lżejsza od powietrza. Nawet jeśli według was ta książka jest dziwna, albo jakkolwiek ekscentryczna to i tak stanie się to samo co z każdym – porwie was i nie puści do samego końca.Gorąco polecam przeczytać również drugą część Osobliwego Domu Pani Peregrine – Miasto Cieni. To książka – raczej książki – warte każdej chwili jaką jej poświęcicie. Trzyma w napięciu i mimo dreszczy dyskomfortu , chcemy jeszcze .Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-07-01 16:30:11