Pewnego dnia Sonia, wracając wieczorem z zajęć na uczelni, znajdzie się w niewłaściwym czasie w nieodpowiednim miejscu, co doprowadzi do poznania przystojnego i niebezpiecznego mężczyzny. Dziewczyna spróbuje się wyplątać z misternej intrygi, w jaką ją wciągnięto. Ale czy jej się to uda?Ech…aż nie wiem co powiedzieć. Czułam w kościach, że jak coś ma taką okładkę, to nie może być dobrze. Już z daleka pachniało mi Greyem. Nie pomyliłam się za dużo.Pierwszą rzeczą, na którą zwracam uwagę w książkach jest język. Nie wiem, takie dziwne zboczenie mam, że nie lubię zbyt dużej ilości powtórzeń, dziwnych tworów językowych oraz udziwnień. A tego w tej książce jest cała masa. Słowo „płeć” oraz ” lędźwi” są odmieniane przez wszystkie przypadki. Oba te słowa są mocno akcentowane, tak jakby drogi czytelnik ich znaczenia nie rozumiał. Jedna z postaci stara się odpowiednio wycelować i staje się ” wycelowującym” – do tego strzela w powietrze, a celuje ponoć aby nie spudłować. Cała masa takich cudów jest.Jeden z bohaterów leży nieprzytomny, z dużą raną głowy, po czym w obliczu zagrożenia nagle wstaje i jakby nigdy nic sięga po giwerę i zaczyna strzelać, oczywiście celnie, do napastników. Jedna z bohaterek, która zostaje wynajęta aby uwieść niebezpiecznego bandziora, wykazuje tyle głupoty, że żaden szanujący się mafioso nigdy by jej do niczego nie wynajął. Przy pierwszej lepszej okazji wygaduje się swojemu celowi, że ma go uwieść, mimo, że ten jej nawet nie dotknął i zdradza imię swojego mocodawcy. No mistrzyni intrygi, brawo dla tej pani. Na początku chowa się pod biurkiem aby cel jej nie widział, a kilka kartek później czytam, że właśnie sobie rączki podają w geście przywitania. To po co się chowała? Ale nic to, jedźmy dalej, bo to początek.Główna bohaterka to cud kobieta. Niby szara myszka a charakter posiada. Rozkochuje w sobie wszystkich po kolei nic jednocześnie nie robiąc. Podziwiam i zazdroszczę. Oczywiście, żeby było dramatycznie, dziewczyna sięga po towar z najwyższej półki i zakochuje się w swoim oprawcy. Zapachniało mi Freudem.Czarny charakter powieści jest bardzo zabawny. Jego motywy są tak oczywiste, że to aż boli. Intryga poprowadzona w taki sposób, że łatwo można się domyślić, kto, po co i dlaczego. Niby książka sensacyjna, niby kryminał, a napięcie jak przy grze karcianej w wojnę.Bardzo słabo opisane miejsce, w którym znajdują się bohaterowie. Jestem tutaj negatywnie zaskoczona, bo wiem, że autorka potrafi ładnie opisywać świat dookoła powieści. A tutaj autorka skupiła się na postaciach, co wyszło jej słabo, na relacjach ich łączących, co wyszło jeszcze słabiej oraz na erotyce, która jest po prostu koszmarna. Bohaterowie są bardzo…stereotypowi. Główny bohater musi być męski, przystojny jak Adonis, utalentowany niczym Herkules, przebiegły niczym Hera i wszechpotężny jak Zeus. Oczywiście jest ideałem. I wszystkie kobiety chcą go mieć. Acha – czy wspomniałam, że musi być bogaty? Oczywiście, że musi być! No i główna bohaterka – sierota. Z biednego domu. Nie zdająca sobie sprawy ze swojej urody szara myszka czekająca na księcia z bajki. Do tego dziewica. I mamy materiał na piękna historię miłosną, którą kupią miliony.Ale pozostała jeszcze wisienka na torcie – wspomniana wcześniej przeze mnie erotyka. Scen jest całkiem dużo ale jakościowo to one nie są dobrze opisane. Autorka opisuje je bardzo sucho, widać, że nie ma w tym doświadczenia. I znowu mamy sytuację, że facet ledwo dotknie dziewczyny, a to już ma orgazm. Nie potrafię tego pojąć, doprawdy. A już sam fakt, że ktoś w to wierzy napawa mnie czystym przerażeniem. No żeby na sam dźwięk głosu faceta dziewczyna była podniecona? Pfff.Ja tego nie ogarniam, naprawdę. Ludzie, ja naprawdę was błagam, czy wy już nie zwracacie uwagi na to w jaki sposób książka jest napisana? Byleby tylko było buzi-buzi, happy end i seks? Jak w brazylijskiej telenoweli? Ja może i jakoś specjalnie wybredna nie jestem, bo czytam różne książki, ale jest pewien poziom, do którego nie chcę się zniżać i muszę tą książkę ocenić nie inaczej jak:2/10Aż dwa punkty dałam, bo niektóre sceny były tak absurdalne, że aż mnie rozbawiły.migotynka 2015-06-25 15:45:03

Dziś zapraszam na recenzję książki Katarzyny Michalak "Mistrz".Książkę czytałam już po raz drugi. Tym razem dostarczyła mi ona jeszcze więcej wrażeń,emocji,a także nie ukrywam swego rodzaju zmysłowych uniesień.Jest to książka podczas czytania której przyspiesza bicie serca,a na ciele czuć przyjemne dreszcze.Historia,którą kreuje autorka jest inna niż wszystkie,które wyszły z pod jej pióra,a które do tej pory miałam okazję i przyjemność przeczytać.Na kartach tej powieści Pani Kasia łączy losy pięknej,bezbronnej i i niewinnej kobiety z człowiekiem bezwzględnym w świecie przestępczości.Pewnego dnia Sonia staje się światkiem zabójstwa kuriera narkotykowego przez co zostaje wplątana w sytuację nie do pozazdroszczenia.Staje się więźniem w posiadłości przystojnego,charyzmatycznego,aczkolwiek niebezpiecznego Raula.Dziewczyna trafia do pięknej posiadłości na Cyprze,który jest niczym raj na ziemi.Jak tu się jednak cieszyć skoro Twojemu życiu zagraża niebezpieczeństwo.Nasza bohaterka wie,że musi być bardzo ostrożna,a najlepiej schodzić z oczu swojemu oprawcy jednak z biegiem czasu zaczyna pragnąć tego mężczyzny całą sobą.Mimo,że boi się do tego przyznać. Co więcej Raul również pragnie kochać lecz z całych sił broni się przed uczuciem.Czy uczucia będą silniejsze od lęku i strachu...?A to dopiero preludium do właściwej akcji utworu.Tu łączy się pożądanie z lękiem,miłość z cierpieniem.Zbrodnia i miłość to mieszanka niebezpieczna ale jak się sami przekonacie bywa bardzo kusząca i pociągająca.Podczas lektury znajdziecie bardzo wiele wyrazistych lecz "smacznych" scen erotycznych,które z pewnością pobudzą wasze zmysły.Uwierzcie mi jednak w tej powieści do końca nie da się niczego przewidzieć.Moja ocena to 8/10Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2016-02-10 18:23:26