Cathy Glass jest jedną z moich ulubionych autorek. Czytając jej książki niezmiennie towarzyszy mi odczucie ogromnego przejęcia i emocji związanych z historiami, które Pani Cathy opisuje.Autorka od ponad dziesięciu lat stanowi rodzinę zastępczą dla dzieci trudnych i porzuconych.W każdej ze swych książek, których przeczytałam już kilka w sposób poruszający opisuje losy dzieci, którym życie nie szczędziło bolesnych chwil.Książka "Nie płacz kochanie", którą chcę Wam moi drodzy dziś zarekomendować jest jednym z najnowszych dzieł pisarki.Poznajemy w niej losy małego Harrisona, który niespełna dzień po narodzinach prosto ze szpitala trafia pod opiekę Pani Cathy Glass,a ta zostaje ustanowiona tymczasową rodziną zastępczą chłopca. Mogło by się wydawać,że jest wiele podobnych sytuacji i nie ma w tym przypadku nic,co mogłoby wyróżniać akurat ten spośród tysiąca innych. Jednak jest coś, co wyróżnia przypadek niemowlęcia, a mianowicie tajemniczość w jaką osnute jest samo przekazanie niemowlęcia rodzinie zastępczej, jak i później cały proces poszukiwania rodziny adopcyjnej dla chłopca.W dniu kiedy dziecko trafia do domu autorki kobieta odnajduje w walizce pełnej ubranek dla chłopca,którą przekazała jego biologiczna matka list, z którego wynika,że matka kocha swojego syna i wcale nie chce go oddawać.Zapewne zastanawiacie się teraz:"W takim razie dlaczego go oddała?". Podobne pytania i przemyślenia wielokrotnie zadawała sobie opiekunka dziecka, lecz niestety za każdym razem tłumaczono jej iż jest to sprawa ściśle poufna.Podczas lektury książki z niecierpliwością oczekiwałam momentu, w którym autorka uchyli czytelnikowi choć rąbka tajemnicy.I kiedy byłam pewna,że już wszystko wiem i mogę głęboko odetchnąć z ulgą,że sytuacja tego słodkiego bobasa nareszcie się wyjaśniła nagle cała sprawa przybrała niespodziewany obrót którego się naprawdę nie spodziewałam.Podsumowując jest to historia prawdziwa, którą czyta się jednym tchem bez możliwości oderwania się od lektury choć by na chwilę.Historia smutna, bolesna ale dająca nadzieję.Jeśli zdecydujecie się poznać losy małego Harrisona na pewno na długo pozostaną one nie tylko w waszej pamięci ale przede wszystkim w sercach.Moja ocena to:10/10Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-19 19:18:44