Akcja książki rozgrywa się w czasach, gdy moralność nie jest w modzie, wielkie fortuny powstają w ciągu kilku chwil, parkietami rządzą jazz i fokstrot, a prohibicja trwa w najlepsze. Wielkiego Gatsby'ego przeczytałam po obejrzeniu filmu (http://www.filmweb.pl/film/Wielki Gatsby-2013-506934) i prawdę powiedziawszy nie mogę zdecydować się co bardziej mi się podoba. Główny bohater Nick opowiada nam historię tajemniczego milionera, nikt nie zna o nim prawdy, lecz każdy zna krążące o Gatsby'm opowieści. Zastanawiam się, czy Nicka można nazwać przyjacielem Gatsby'ego, w końcu był jego powiernikiem w sprawie Daisy, lecz np. nie wiedział nic o interesach Jaya. Cieszę się, że w książce w przeciwieństwie do filmu Nick interesował się Jordan i wzajemnie, w filmie nie zostało to przedstawione. Trochę denerwowało mnie to, że Gatsby nie żył teraźniejszością lecz przeszłością, wszystko co planował i robił, podlegało myśleniu o Daisy, o tym, że będą razem, że kobieta zostawi ot tak męża i z nim zamieszka. Mężczyzna nie brał pod uwagę myśli, że uczucie Daisy przez pięć lat mogło się wypalić i że już minęło, a tak właśnie się stało. Mimo, że podsycała w Gatsby'm swoje uczucie, ostatecznie porzuciła go i została przy mężu. Historia nie ma szczęśliwego zakończenia i choć podczas czytania dało się wyczuć, że inaczej być nie może, to jednak zaskoczył mnie sposób jej zakończenia (miałam inny pomysł). Podsumowując książkę warto przeczytać nie tylko dlatego, że jest to klasyka lecz również dlatego, że przedstawia nam świat lat 20-30 XX wieku, czasu gdy świat stanął na głowie, alkohol lał się strumieniami, morderstwa i oszustwa były na porządku dziennym oraz dlatego, że pokazuje, że nie należy żyć przeszłością, a patrzeć w przyszłość, gdyż przeszłość może zniszczyć człowieka i tym samym doprowadzić do bolesnego upadku.Violla 2016-06-06 22:51:59