*Moi drodzy zapraszam Was na spotkanie z książką trudną lecz niezmiernie wartościową jednej z moich ulubionych autorek Pani Casey Watson,którą osobiście bardzo podziwiam. Jest to wspaniała kobieta, która podobnie jak Cathy Glass stanowi wraz z mężem rodzinę zastępczą dla dzieci, które z różnych powodów zostały odebrane swoim rodzicom i tymczasowo oddano je pod jej opiekę. Ponadto autorka zyskała miano mistrzyni biografii,w których to w bardzo wstrząsający i wzruszający sposób opisuje traumatyczne przeżycia jakie los. a często o zgrozo bliscy zgotowali jej podopiecznym,oraz trudną drogę często usłaną”kolczastymi cierniami” ku lepszemu,godnemu życiuNa kartach utworu „Mali więźniowie” poznają historię dwójki rodzeństwa Ashton'a i Olivii dzieci których pozbawiono człowieczeństwa. Oboje zostali odebrani biologicznym rodzicom którzy nie są w stanie podołać obowiązkom wychowania i opieki nad nimi. Maluchy w chwili gdy trafiają pod dach Państwa Watson'ów są tak zaniedbane,że aż trudno uwierzyć w rozmiar owych zaniedbań. Ich zachowanie i rażące dysfunkcje w podstawowych czynnościach życia codziennego sprawiają ,że przypominają nie małe skrzywdzone dzieci, a skrzywdzone zwierzątka Niestety to dopiero początek lawiny cierpień jakich doświadczyły te małe, bezbronne istotki. Z biegiem czasu na światło dzienne wychodzą coraz bardziej szokujące i okrutne fakty z życia rodziny dzieci;choć przyznam szczerze,że w obliczu krzywd jakich z rąk najbliższych doznali Asthon i Olivia trudno określać mi tych ludzi mianem rodziny,gdyż uważam,że więzy krwi nie dają wystarczającego do tego prawa. Liczy się wiele istotniejszych czynników. Na szczęście dzięki takim ludziom jak Casay i jej małżonek dzieci dostają drugą szansę na życie w miłości i szczęściu.Jest to biografia po którą zdecydowanie warto sięgnąć. Jednakże nie jest to pozycja dla każdego. Wzbudza w czytelniku wiele emocji, wstrząsając nim do głębi porusz najczulsze struny ludzkiej duszy. Choć osobiście nie płaczę zbyt często podczas lektury książek,to tym razem jednak nie udało mi się powstrzymać łez.Moja ocena to 10/10*Recenzję tę dedykuję Natalce i Adrianowi. Mojej kuzynce i jej mężowi, którzy kilka miesięcy temu przeszli rekrutację na rodzinę zastępczą i czekają na swojego pierwszego podopiecznego. Jesteście wspaniali Kochani,oby coraz więcej osób decydowało się na ten krok.Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-22 17:56:08