Czytając „Ptaszydło” byłam sceptycznie nastawiona, bo wielu z was mówiło, że ta książka jest słaba, nudna, nie ma sensu na nią tracić czasu. Hasacz typowo dla siebie na pohybel wszystkim i tak przeczytał książkę. I po raz kolejny pokażę język tym, którzy mnie odciągali od tej książki. Początkowo miałam wrażenie, ze Bentow nieudolnie usiłuje być tak samo niesamowitym pisarzem jak Nesbø. Na szczęście to wrażenie towarzyszyło mi tylko przez pierwsze dwadzieścia stron. Potem kiedy akcja się rozkręcała , tylko się zakochiwałam w tym jak Bentow kreuje postaci, jak prowadzi akcję i jak to wszystko prowadzi do rozwiązania. Postać Nilsa, złamanego psychicznie człowieka jest wykreowana mistrzowsko. Zwłaszcza kiedy doświadczamy tego strachu jaki w nim siedzi. Tego jak usiłuje być dobrym komisarzem, jednocześnie walcząc z samym sobą, gdzieś tam usiłując być dawnym sobą. Postać Jany jest mniej fascynująca – przynajmniej w moim mniemaniu. Jej podejście i jej „związek” z Trojanem jest mniej lub bardziej irytujący, ale wszystko się samo ratuje gdzieś w okolicach 3/4 książki. Jak dla mnie „Ptaszydło” to bardzo dobry kryminał, który na prawdę wciąga i nie przestaje zaskakiwać – tylko w kilku momentach się domyślałam, ale ja to jestem wyjątek od reguły ( hasacz do przesady siedzący w kryminałach ). Gorąco polecam książkę i mam cichą nadzieję, że się podzielicie wrażeniami.Za książkę dziękuję wydawnictwu Dolnośląskie [ Grupie wydawniczej Publicat ] i mam nadzieję, że sięgniecie po tą pozycję.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-24 16:45:18