Drogi czytelniku zanim zaprezentuję Ci kolejną książkę z cyklu historii prawdziwych napisaną przez Shone'a Dunphy wypowiedz proszę głośno określenie "dziecko specjalnej troski"już samo brzmienie tych słów źle się kojarzy czyż nie?A teraz zastanów się choć przez chwilę jakie skojarzenia i emocje w Tobie wywołuje.Zapewne jest to współczucie ale i obawa,lęk. Z pewnością wielu z nas dzieci te jawią się jako trudne,sprawiające wieczne problemy.I owszem często dotarcie do dziecka opóźnionego w rozwoju,czy też upośledzonego umysłowo nie jest rzeczą łatwą.Nierzadko są to osoby ze znaczącymi problemami adaptacyjnymi w społeczeństwie czy grupie.Dzieci te sprawiają wiele problemów wychowawczych,a zagubione nie potrafiąc jasno zakomunikować własnych potrzeb i emocji reagują agresją.Jednak nawiązanie z nimi więzi emocjonalnych i porozumienia nie jest niemożliwe,czego dowodem jest książka "Dziewczynka,która nigdy się nie uśmiechała".Autor w swym utworze opowiada czytelnikowi o swojej pracy w ośrodku wychowawczym "Małe Urwisy".Małe urwisy to nazwa bardzo adekwatna w odniesieniu do maluchów tam uczęszczających.Jest to grupa dzieci w wieku przedszkolnym z różnego rodzaju upośledzeniami.Jedna z podopiecznych ośrodka jest mała Tammy. Dziecko jest nieodgadnioną tajemnicą dla wychowawców ponieważ dziewczynka nie mówi. Nigdy też się nie uśmiecha,a i inne emocje okazuje bardzo sporadycznie.W chwili gdy Shone podejmuje pracę w Małych Urwisach ośrodek właśnie "przechodzi kryzys".Mężczyzna jest pełen obaw i wątpliwości czy podoła wyzwaniu. Początki nie są łatwe to trzeba przyznać,lecz z biegiem czasu na oczach czytelnika dzieje się coś,o czym wcześniej nikt nie miał odwagi nawet marzyć.Widzimy,że wystarczy umieć słuchać,otoczyć miłością,okazać zrozumienie być cierpliwym i wytrwałym by dokonać czegoś,co wydawało się niemożliwe.By w każdym z tych dzieci odkryć ich prawdziwe osobowości skrywane dotychczas przez światem niczym największa tajemnica.Bo tak naprawdę dzieci te są takie jak każde inne dziecko choć wyjątkowe.Wystarczy tylko poświęcić im swój czas i podarować magie miłości.Nie potrzeba zbyt wiele,by tylko jeden człowiek zmienił,życie wielu dzieci,a one wzbogaciły jego samego...Podobnie jak czynię to zawsze w przypadku książek opisujących autentyczne losy bohaterów tej książki również nie ocenię.Natomiast to czy ją przeczytać pozostawiam osobistej decyzji każdego z Was ponieważ zdaję sobie sprawę,że może być to książka nie dla każdego.Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-22 19:23:37