Po raz kolejny mamy także scenerię typową dla autorki - czyli miasteczko na uboczu, w górach Taunus. Gdzie dane społeczność zna się dobrze, wie wręcz wszystko o toczących się w sąsiedztwie zdarzeniach i ma świadomość o poglądach współmieszkańców. Taką niby sielankę przerywa budowa farmy wiatraków w pobliżu, która mocno wpływa na lokalnych ludzi – i sprawia, że uzewnętrzniają swoje obawy bądź oczekiwania względem przedsięwzięcia. Wywołują się spory, kłótnie, koło placu budowy rozgrywają się strajki – a wszystko to, autorka przedstawiła bardzo obrazowo. Neuhaus ma specyficzną manierę detalicznego opisywania otoczenia, losów bohaterów (także retrospekcji) – nawet nieszczególnie istotnych dla fabuły – i przedmiotów.Problematyka utworu skupia się natomiast w dużej mierze na zagadnieniach związanych z energią odnawialną, globalnym ociepleniem, korupcją, globalizacją, fałszerstwem oraz bezwzględnymi korporacjami (jakże ulubionym elementem w kryminalnej twórczości Neuhaus). Nie brak też w „Kto sieje wiatr” bardziej prozaicznych zjawisk natury ludzkiej, szczególnie w oparciu na socjologiczno-psychologiczny punkt widzenia. Już nawet bez zbrodni – która dodaje utworowi wcale wiele – książka byłaby ciekawym spojrzeniem na rozłam społeczności i manipulację.Warsztat autorki nie zmienił się zbytnio – wciąż jest wyśmienity. Dialogi, opisy (choć te czasem zbyt rozwlekłe), bohaterowie, świat przedstawiony, fabuła wszystko trzyma się zwartej całości. Wątki są skonstruowane odpowiednio, tworząc swoisty labirynt, w którym kręcą się nie tylko protagoniści, ale również – wraz z nimi – czytelnik. Narracja pozwala czerpać przyjemność z lektury, jasny a zrozumiały język sprawia, że tekst jest płynny, a słownictwo nie wymaga od odbiorcy ślęczenia z dodatkową księgą słownika pod ręką. Czyli Neuhaus ponownie spisała się na medal i nie zaprzestała wyśmienitej passy cyklu.„Kto sieje wiatr” to opowieść o tym, że życie nie kończy się na pieniądzach, choć wcale często opowieść zwraca nań uwagę – wskazując jak radykalne poczyniły zmiany w ludziach, a ściślej przedsiębiorców (i nie tylko), przemieniając ich w rasowe, bezwzględne rekiny biznesu, za nic mające losy płotek w swych piramidach władzy. W powieści nie brak odnośni do postaw i spisków globalnych korporacji, które możemy odzwierciedlić wokół nas. Wciągająca, refleksyjna, pełna napięcia, przewrotna, błyskotliwa – „Kto sieje wiatr” w sześciu słowach.asertyslem 2015-11-14 19:12:55