Carol Rifka Brunt ma na swoim koncie opowiadania, które publikowano w „The North American Review” i „The Sun”. Jej debiutancka powieść, Powiedz wilkom, że jestem w domu, została wydana w 2015 roku w Polsce przez Wydawnictwo YA!.June Elbus ma czternaście lat. Jej najlepszym przyjacielem jest wujek Finn. To artysta, który choruje na AIDS. Dziewczynka chce spędzać z nim jak najwięcej czasu, ale sprzeciwia się temu matka, której relacje z bratem są dość chłodne. Siostra June, Greta, nie przepada za odwiedzinami u Finna. Na dodatek wyśmiewa się z June, jest dla niej złośliwa. Gdy Finn umiera, June nie może się odnaleźć. Rodzina za śmierć Finna obwinia jego chłopaka, Toby’ego. Dla June to nie do pomyślenia – skoro był ukochanym jej wujka, to nie może być zły. Toby chce poznać June – oboje wiedzą, że są jedynymi osobami, które znały Finna najlepiej na świecie. Jednak dziewczynka ma wątpliwości – nigdy nie słyszała o Tobym, Finn o nim nie wspominał, a rodzina jest do niego wrogo nastawiona. Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, gdy do gazet trafia zdjęcie portretu June i Grety, nad którym przed śmiercią pracował Finn. Okazuje się, że mężczyzna był znanym i cenionym artystą, a jego ostatnie dzieło znane jest tylko ze zdjęcia. Portret znajduje się u Elbusów, którzy mają do niego przeróżne uczucia. Pierwszoosobowa narracja w wykonaniu czternastoletniej dziewczynki jest naprawdę doskonała. June to tylko dziecko – nie wie wszystkiego, nie wszystko rozumie. Jej myśli bywają chaotyczne, a tropy mylne. Wiele w niej niepewności, ale też ufności. Ma intuicję, która kieruje jej działaniami.June nie może poradzić sobie po śmierci Finna. Był jej najlepszym przyjacielem, jego postać fascynowała ją. Żałoba to tylko jeden problem, z którym przyjdzie jej walczyć. Jej siostra zmaga się z problemami, o których nie chce powiedzieć, a June musi przez to znosić jeszcze więcej przykrości niż zazwyczaj. No i jeszcze Toby. Dziewczynka musi zdecydować, czy zaufać obcemu mężczyźnie. Chce dowiedzieć się, dlaczego Finn go z nią nie zapoznał. Chce też poznać jego wspomnienia związane z ukochanym wujkiem. June musi radzić sobie również z zainteresowaniem miasteczka jej wujkiem. Nie tylko dlatego, że był artystą, ale też dlatego, że zmarł na AIDS.Powieść skupia się na kilku rzeczach. Pierwszą z nich jest relacja między dwójką ludzi. Nie jest to jednak normalna relacja, lecz bardzo skomplikowana i trudna do nazwania. Po dwóch stronach stoją bowiem zupełnie niepasujące do siebie osoby – nastolatka zafascynowana wujkiem i artysta, który przez lata ukrywał przed nią kochanka. Drugą skomplikowaną relacją jest stosunek między siostrami. Trudno odgadnąć, co między nimi jest, bo zachowania obu często się wykluczają. Poza tym mamy lata 80., czyli czas, w którym AIDS jest chorobą nieznaną i bardzo niebezpieczną, naznaczoną piętnem społecznym. Dodatkowo gdzieś w tle widać dojrzewanie głównej bohaterki. Z ufnego dziecka staje się mądrą kobietą, która mimo zaledwie czternastu lat lepiej rozumie niektóre sprawy niż dorośli.Trzeba przyznać, że nie jest to łatwa książka. Trudno napisać o niej coś jednoznacznego. To lektura pełna wzruszeń. Nie brakuje w niej przemyśleń, które nie brzmią wcale jak myśli nastolatki. Temat jest trudny, dotyczy głównie relacji międzyludzkich, ale dotyka też pośrednio innych rzeczy. Wiele zachowań bohaterów może dziwić, ale całość jest spójna i ma głęboki sens.Ogólnie książka jest dobrze napisana. Narracja jest ciekawa, nie jest przegadana. Wszystkie kwestie do siebie pasują, a czytelnik nie może doczekać się finału. To nie jest lektura dla bardzo młodych osób, bo może do nich nie trafić. Historia wymaga skupienia i pewnej wrażliwości, dopiero wtedy możemy odkryć, jak wiele cennych rzeczy w niej siedzi.Polecam tym, którzy szukają lektury mądrej i nietypowej. To książka, która zapada w pamięć nie tylko dzięki pięknej okładce. Temat jest poruszający i dobrze przedstawiony. Główna bohaterka zachwyca swoją dojrzałością i pewnością w podejmowaniu niektórych decyzji. Książka na pewno warta przeczytania.Agnieszka 2015-03-23 13:29:54

Drodzy czytelnicy dziś chcę w kilku skromnych słowach zachęcić Was do spotkania z książką Carol Rifka Brunt "Powiedz wilkom,że jestem w domu" wydaną nakładem Grupy Wydawniczej Foksal.Ja osobiście po raz pierwszy usłyszałam o niej za sprawą kanału "Herbatka z książką" na Youtube,za co niezmiernie dziękuję.Od pierwszej chwili wiedziałam,że muszę ją przeczytać.Byłam przekonana,że podczas jej lektury przeżyję wiele niezapomnianych chwil.Jednak muszę przyznać,że na początku fabuła nie powaliła mnie na kolana i kiedy myślałam,że będzie to tylko jedna z wielu przeciętnych książek stało się coś niezwykłego bo oto nie mogłam się od niej oderwać. Przez długi czas zastanawiałam się co jest tego przyczyną i teraz już wiem. Cała tajemnica polega na tym,by czytać ja bez pośpiechu,dając sobie czas na przemyślenia,chwile zastanowienia i refleksji.A to za sprawą wyjątkowej siły miłości i przyjaźni która od najmłodszych lat łączy główną bohaterkę powieści nastoletnią June i jej wuja Fina. Więź ich łącząca jest niezwykła chwilami odnosi się nawet wrażenie intymna.Nastolatka jest bardzo przywiązana do chrzestnego, gdyż tylko on zdaje się rozumieć i akceptować ją i jej bez wątpienia niecodzienną osobowość. Niestety jednak cieniem na ich relacjach kładzie się widmo nieuchronnej śmierci Fina spowodowanej AIDS na który choruje mężczyzna. Z chwilą gdy wuj umiera świat dziewczyny wywraca się do góry nogami. Czuje się zagubiona i nie wie jak dalej żyć.Na kartach powieści czytelnik towarzyszy naszej bohaterce w trudnych chwilach próby poradzenia sobie z poczuciem straty i bólu jak również odbudowania swojego świata i samej siebie na nowo.Zapewne zdajecie sobie doskonale sprawę,że jest to bolesna i trudna droga. I kiedy wydaje się,że będzie musiała niestety sama ze wszystkim sobie poradzić w jej życiu pojawia się ktoś,kto równie mocno jak ona cierpi po śmierci jej drogiego wujka.Jednak jest to osoba której nigdy nie powinna chcieć znać,a która paradoksalnie jest kimś wyjątkowym.... Kto to taki i jaką rolę odegra w życiu dziewczyny o tym musicie przekonać się już sami.ja ze swojej strony serdecznie dzieło to polecam.Z pewnością zapadnie na długo w waszą pamięć i skłoni Was do zastanowienia się nad wieloma kwestiami takimi jak na przykład wykluczenie społeczne z powodu AIDS.Moja ocena to:7/10Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-22 18:32:18