Każda książka ma jakąś duszę, taką mam teorię. Mniejszą lub większą. „Sekret czarownicy” z pewnością ma duszę dużą i interesującą. Ta powieść jakoś tak magnetycznie na mnie podziałała. Naprawdę chciało mi się to czytać, miałam dużą frajdę, gdy akcja się rozwijała. Pociągająca mi się wydała. Bardzo fajnie napisana, luźno. Większość książki jest pisana w pierwszej osobie i jakoś łatwiej od razu poczuć Gośkę. deska 2014-09-11 19:21:43

A nikt nie zwraca uwagi, że w „Sekrecie czarownicy” jest całkiem sporo fragmentów, sytuacji komicznych. Na przykład ten motyw z zupą. Mnie to śmieszyło. W ogóle pozostali mieszkańcy jakoś dla mnie byli śmieszni, zabawni. To nie jest satyra, ani sarkazm po prostu to zabawni ludzie. Humor dodał powieści jeszcze większej lekkości i urozmaicił te partie tekstu dotyczące życia codziennego. kokosza 2014-09-13 13:27:57

Bez większych problemów mogę polecić tę książkę, bo jest dobra. Nie mówię, że bardzo dobra, ale dobra na pewno. Zaciekawiła mnie i kilka osób, które dobrze znam i wszyscy dobrze się przy niej bawili. Chętnie czytali, nikt się nie znudził. Pewnie to z jednej strony fajnie opowiedziana historia, a z drugiej któż nie lubi książki kipiących od napięcia między kobietą a mężczyzną. No wszyscy to lubimy. aldona 2014-09-14 11:40:02

W Górnym Popowie przez przypadek, w zabytkowym kościele, dokonane zostało odkrycie być może szczątków Templariusza, być może rycerza Zakonu Krzyżackiego. Odkrycie jest na tyle cenne, że na miejscu pojawiają się archeologowie, którym dowodzi dr Robert. Przystojny, szarmancki, facet z zupełnie innego świata. To on będzie powodem rozterek duchowych i miłosnych Małgosi, narratorki tej powieści. Dominika 2014-09-15 10:05:39

Jeśli można porównać tę powieść do kobiety to wyglądałaby ona właśnie jak dziewczyna na jej okładce. Taka romantyczna, emocjonalna, tajemnicza, pełna pasji, ale także wrażliwa dusza. „Sekret czarownicy” jest więc jak piękna, charyzmatyczna kobieta, którą można podziwiać i do której można wzdychać. Powiem jeszcze, że ta powieść ma coś uroczego w sobie, coś co pozwala ją kontemplować. viola 2014-09-15 19:28:54

Na kanwie popularnych i jak widać wiecznie żywych legend, mitów, historii z Krzyżakami w roli głównej Klejzerowicz stworzyła przekonującą powieść o dziewczynie, która stara się odnaleźć w miejscu w którym przyszło jej żyć i pośród ludzi, którzy ją otaczają. Ja czytałem tę powieść jako książkę o tym, że czasami należy uruchomić wyobraźnię, mieć farta do niezwykłych sytuacji, by coś w nas na nowo się ułożyło. By możliwe było nowe spojrzenie na siebie i swoje miejsce w życiu. albert 2014-09-16 10:47:20