Przeczytałam już albo dopiero trzy książki Matthew Quicka ale jestem porządnie zachwycona jego twórczością. I mam w du.ie że to powieści dla młodzieży – ja świetnie się bawiłam mimo że nastolatką nie jestem. Znaczy się, wiekowo nie jestem. Tym razem sięgnęłam po „Wybacz mi, Leonardzie”. To historia chłopaka, który chce popełnić morderstwo i samobójstwo. Dlaczego... Z różnych powodów. Nikt nie pamięta o jego urodzinach. Ma popieprzonych rodziców – matka cały czas przesiaduje w Nowym Yorku, jest projektantką mody i nie interesuje się życiem osiemnastolatka. Ojciec kiedyś był muzykiem rockowym ale pewnego dnia uciekł tam, gdzie nie siega go ekstradycja bo jest oskarżony o malwersacje podatkowe. Leonard nie ma rodzeństwa, przyjaciół… już nie ma. Bo to co zrobił mu najlepszy przyjaciel jest nie do wybaczenia. Nikt się o niego nie martwi, nie pyta co u niego, wychowuje go ulica i filmy z Bogartem. Bo ma jedynie swojego powiernika, starego sąsiada, z którym ogląda stare kino i rozmawia. Więc Leonard postanawia w swoje urodziny zrobić prezenty na pożegnanie swoim najbliższym – Waltowi, Babackowi, Lindzie, Lauren, Silvermanowi, później popełnić zbrodnię a na końcu umrzeć strzelając ze starego pistoletu swojego dziadka. Czy ktoś mu przeszkodzi? Czy Pan od Holokaustu zdąży? To piękna powieść o rozdarciu, o bólu, nadziei, piękna, tajemnicza, cicha. Serdecznie polecam. Po prostu 5/5.Antonia 2016-09-21 08:35:05