Czytając „Skazy” ma się wielką przyjemność poznawania świata, którego już nie ma. Poznawania ludzi, których już nie ma. ten świat odszedł już, ale jego odtwarzanie ma sens, bo jest to dość malowniczy świat. Taki retro, w najlepszym tego słowa znaczeniu. Udało się Izabeli Żukowskiej oddać w bardzo plastyczny sposób charakter miejsc. To wielka sztuka oddać tak przekonująco świat, który kompletnie nie przypomina tego w jakim żyjemy obecnie. Rozdziały dziejące się na początku poprzedniego wieku były moimi ulubionymi. Elegancja języka jakim została napisana ta powieść robiła na mnie największe wrażenie. Dobór słów, stylu, sposób opowiadania bardzo pobudzał moją wyobraźnię. Miejsca, miasta, ludzie – po prostu od razu sobie je wyobrażałam. Plastyczna jest ta opowieść. Gdyby była opowiedziana w inny sposób pewnie nie robiłaby takiego wrażenia. Sama historia rodziny Hollenbach także była ciekawa. Wciągnęła mnie bardzo – swoją przede wszystkim oryginalnością. mila g 2014-12-14 18:52:35

Powiem tak: czytając tę powieść odbyłam podróż po miastach Berlinie, Gdańsku, Warszawie, Londynie. Niesamowite jest to jak bardzo autentycznie opisane są te miasta, ich specyfika. Doceniam najbardziej tę wielką wyobraźnię pisarską Izabeli Żukowskiej. Z wdziękiem opisała ona te miejsca, mieszkańców, charakter, mentalność. Widać wyraźnie w tej powieści bardzo dobre przygotowanie pisarki. Czuć, że wiele czasu ona musiała poświęcić na studiowanie historii tych miast. Poza tym autorka Skaz jest z wykształcenia socjolożką, więc nie dziwne, że wile w jej książce jest społecznych obserwacji. Mnie na przykład bardzo ciekawiło jak zarysowywała ona różnice między klasami społecznymi. Pokazywała jak bardzo się różnią ludzie pochodzący z różnych społecznych światów. To, co mnie jeszcze uderzyło to trafność opisów mentalności ludzi pochodzących z różnych klas społecznych. titka 2014-12-19 04:22:26

Dopiero w porównaniu widać najlepiej jak bardzo pewne rzeczy wpłynęły na nas. Większość tego czego doświadczamy modeluje nas w sposób bardzo dyskretny. Pomysł by zestawić życiorysy dwóch sióstr jest bardzo trafny. Bo to od razu pozwala na w miarę sensowne porównanie i dostrzeżenie tych dyskretnych momentów, w których byliśmy poddawani modelowaniu. Izabela Żukowska bardzo ciekawie to pokazała, znalazła do tego bardzo ciekawą historię. A właściwie to wiele historii. Jakoś tak dobrze mi się to czytało, że miałabym ochotę na drugi tom takich historii. Dobrze jest opowiedziana ta fabuła. Nie ma w niej pośpiechu, rytm narracji jest odpowiedni. Forma zdecydowanie tutaj służy wyrażeniu myśli i wciągnięciu czytelnika w wir życia opisywanych postaci. „Skazy” są taką prawdziwą, klasyczną powieścią, w której ważny jest bohater rozumiany jako człowiek, a nie jako marionetka. Takie pisarstwo to już dziś właściwie rzadkość. hanka 2014-12-28 17:34:07

Ma ta powieść coś z kryminału, ale także z takiej powieści, w której bohater przechodząc przez przeszłość dochodzi także do prawdy o sobie samym. Taki los spotkał przecież ostatnią przedstawicielkę rodu Hollenbach Katarinę Hollenbach-Winckler. Ta powieść opowiada o bólu, ale także o pracy pamięci. Bohaterka stanąć będzie musiała przed faktami niewygodnymi, bardzo niewygodnymi. Czy ją one przerosną? Trudno powiedzieć – trzeba przeczytać. Do czego gorąco zachęcam. LUuizjana 2015-01-06 12:36:59

Rodzina, państwo, ideologie, role społeczne to wszystko jest źródłem tytułowych skaz, które deformują jednostkę. Ta powieść na niebanalnym przykładzie pokazuje te wpływy. Z dużą siłą wyrazu zapoznaje nas z tym problemem. Mnie ta powieść bardzo przekonała do siebie. Czytałam ją właśnie pod takim kątem. Zaangażowałam się w losy tej rodziny i bardzo chciałam dowiedzieć się jak to się skończy. adameczka R 2015-01-06 15:59:14

Friedrich Nietzsche ukuł kiedyś sentencję, że co nas nie zabija to nas wzmacnia. Mogłaby ona spokojnie stanowić motto dla tej książki. Bohaterowie Skaz są doświadczani przez życie, ale nie poddają się. Kroczą bardzo różnymi ścieżkami, dokonują różnych, czasami fatalnych wyborów, w ich sercach pojawia się coraz więcej skaz, ale to paradoksalnie ich uodpornia, sprawia, że stają się silniejsi. ffrrrr 2015-01-07 10:45:02

Powiem Państwu tak, może i nie ma w niej akcji jak w amerykańskim kinie sensacyjnym, może nie ma efektownego śledztwa, wielkich namiętności, ale za to jest pierwszorzędna opowieść o rodzinie gdańskich kupców. Choć trup się pojawi, co położy się cieniem na historii tej rodziny. Dla mnie najbardziej frapującą postacią była oczywiście Katarina Hollenbach-Winckler. Kobieta tak intrygująca, że aż ciężko wyrazić. leokas 2015-01-07 18:25:26

Gatunkowo to jest połączenie powieści historycznej z obyczajową i z socjologiczną. Na przykładzie dwóch sióstr autorka Skaz pokazuje różne procesy społeczne. Nie jest to jednak proza pozbawiona wdzięku. To nie rozprawka akademicka, ale lekko i ciekawie napisana powieść. Czyta się ją bardzo dobrze i z ciekawością. Mnie przy niej czas minął szybko i nie pamiętam bym przy jakimś rozdziale się nudziła. LALA 2015-01-08 12:23:05

W świecie tej powieści człowiek rozumiany jest jako istota podmiotowa, choć mocno ograniczona w swojej woli. Choćby tym w jakim kraju żyje, w jakim momencie historii świata się rodzi. Autorka stara się wyrazić z całą mocą i intelektualną głębią, że nasze wybory są zawsze naszymi wyborami. Nawet jeśli czujemy presję świata to jednak mamy wciąż do pewnego stopnia wolną wole, od której zależy czy dokonamy czynów heroicznych czy zupełnie niegodnych człowieka. 3r55345346 2015-01-08 19:16:41