Isabel Wolff zaskoczyła mnie trochę tą powieścią. „Niewybaczalne” ma bardzo specyficzną aurę, panuje w niej taka trudno do określenia słowami atmosfera. Ona mnie mocno do tej powieści przyciągała. Czytało mi się ją bardzo dobrze. Pewnie także z racji opowieści, które same w sobie są ciekawe. Są różne, a jednak mają wspólny mianownik. Chyba lubię takie książki, w których odkrywa się zakamarki trudnej, ciążącej przeszłości. Mam na imię Z 2015-02-04 08:38:05

Tematem powieści Isabel Wolff jest problem wybaczenia zasugerowany w tytule. Czy można wybaczyć sobie? Uzyskać wybaczenie od innych? Kiedy coś staje się niewybaczalne. To bardzo ciekawe, bo chyba za rzadko siebie pytamy o granice tego co da się, a czego nie da się, nie jesteśmy w stanie wybaczyć. Szerzej jest to książka o winie, o tym jak niszczącą jest emocją. Fajnie też jest pokazane jak wyznanie, przyznanie się do niej potrafi przynieść trochę ulgi. Roma 2015-02-07 13:24:32

Isabel Wolff umie wzbudzić silne emocje. Tego jestem pewna. Ta powieść dostarcza wielu emocji. Tym bohaterkom się współczuje, kibicuje, w większym stopniu się je rozumie niż nie rozumie. Obie opowieści mają coś specyficznego. Przeszłość miesza się w tej książce z teraźniejszością. Bohaterki wzajemnie na siebie oddziaływają. Jest w ich spotkaniu i jego rezultacie coś wzruszającego. Jakieś takie poczucie oczyszczenia, znalezienia bratniej duszy.opolanka 2015-02-10 10:03:33

Ciekawe w tej powieści jest, że Klara i Jenni w pewnym momencie stają się dla siebie lustrami. Albo lepiej powiedzieć papierkami lakmusowymi. Isabel Wolff sprytnie obmyśliła tę powieść. Opowiedziała o doświadczeniach, relacjach międzyludzkich, o trudzie wydobywania się z przeszłości. Bije z tej powieści jakaś prawda egzystencjalna, a nie jest ona wcale znów taka cukierkowa. Czasami mocno nadwyręża wiarę w ludzkość. ALKA 1980 2015-02-12 12:07:03

O ile historia Klary jest głęboko przejmująca, o tyle historia Jenni jest w zrozumiały sposób smutna. „Niewybaczalne” daje głęboki, szeroki, mądry wgląd w dwa życiorysy kobiet. Isabel Wolff daleka jest od oceny swoich bohaterek, nie idzie także na łatwiznę, niczego nie upraszcza. Daje poczucie obcowania z czymś prawdziwym, co mogło się naprawdę wydarzyć. Jeśli byłam pod wrażeniem czegoś to właśnie tego jak ona napisała tę powieść. zaz 2015-02-13 08:54:36

O ile mi wiadomo prace na „Niewybaczalne” trwały ponad półtorej roku i głównie dotyczyły dogłębnego poznania rzeczywistości o jakiej opowiada Klara. Uderzyło mnie jak wiele drobnych rzeczy, detali udało się jej opisać. Choć sama nie ma takich doświadczeń to jednak Isabel Wolff siłą swego pisarskiego talentu udało się przekonująco odmalować taką rzeczywistość. Byłam pod wrażeniem tego jak sprawnie opisywała ona doświadczenia Klary. 234235432523 2015-02-14 12:06:01