„Cześć, jestem Kumcia” – tymi słowami wita się z nami główna bohaterka książeczki „Mała Żabka” autorstwa Tomasza Figury. Przyznacie sami, że trudno o prostsze, tudzież bardziej skuteczne słowa zachęty do poobcowania z główną postacią niniejszej opowieści. Prowadzenie narracji w pierwszej osobie, a co za tym idzie bezpośrednie zwracanie się do czytelnika uważam za trafiony zabieg, który (tak sądzę) miał na celu stworzenie większej więzi z małym molem książkowym. Motyw „żaby” w bajkach jest dość dobrze nakreślony i scharakteryzowany (książę zaklęty w zielonego płaza, to przecież „namber łan” baśniowej symboliki). Dlatego też, zabierając się za czytanie „Małej Żabki” miałem z góry określone oczekiwania co do treści. Szybko musiałem je jednak zweryfikować, gdyż opowieść pana Tomasza Figury znacznie odstaje od utartych stereotypów. Przede wszystkim jest to książka niezwykle poważna i „życiowa”. Dość mocno rozbudowane zdania, kwiecistość języka oraz swoista surowość w opisie przygód Kumci spowodowały, że nie jest to książka dla małych dzieci. Zdecydowanie nie.Szata graficzna prezentuje się skromnie, co nie znaczy, że nieatrakcyjnie. Piękne ilustracje pani Kamili Stankiewicz odwołują się do najlepszych czasów literatury dziecięcej (czasów mojego dzieciństwa) i stanowią doskonałe uzupełnienie do zaprezentowanej na 64 stronach historii.Zwykła Matka 2015-04-24 11:12:40