Ene, Due , Śmierć to thriller, który poważnie narusza poczucie bezpieczeństwa czytelnika. Książka nie skupia się bezpośrednio na samej Helen Grace, ale pokazuje też perspektywy ofiar i samego mordercy. Możemy powoli i wnikliwie obserwować zachowania ofiar, wejść na moment w umysł mordercy, przeżyć koszmar dzieciństwa Helen. Przede wszystkim jednak mamy jasny obraz co potrafi zrobić z człowiekiem instynkt przetrwania, głód i strach. M.J. Arlidge nie tylko wykreował krwiście realne postacie ,ale pokazał nam świat, w którym najbliższe osoby stają się wrogami, łzy szczęścia mieszają się z zapachem krwi, a ci ,którym dane było przeżyć – zostają całkowicie zniszczeni. I wszystko to jest wymierzone w jedną osobę. Pytanie,które należy zadać brzmi: ” Co takiego się wydarzyło miedzy Helen i mordercą, że tak się mści?”. Jeśli jesteście z tych wnikliwych czytelników już w połowie książki będziecie się domyślać jak to się zakończy. Jeśli nie – uprzedzam – zakończenie szokuje i wbija w ziemie. Autorowi należy pogratulować przede wszystkim mistrzowsko wykreowanych postaci, idealnie poprowadzonego śledztwa, stopniowo rosnącego napięcia i sposobu ukazania kobiety skrzywdzonej przez życie, która usiłuje walczyć sama ze sobą.Książkę polecam tym chętniej,że nie jest to kolejny amerykański thriller, który zanudzi was szablonową budową i nudnymi ,za długimi opisami sytuacji czy przemyśleń bohaterów na miarę Kapitana Tsubasy czy Usagi Tsukino – tak porównuje tutaj do „chińskich bajek”, gdzie bohaterowie myślą na głos i każda kolejna wypowiedź to irytująca kontynuacja fabularna zanudzająca człowieka. Tak się niestety często dzieje w amerykańskich thrillerach, których jest coraz więcej i nie zaskakują oryginalnością. Tutaj akurat my do czynienia z brytyjskim powieściopisarzem, a oni znani są ze swojej nieszablonowości.Gorąco polecam i każdy kto lubuje się w thrillerach powinien sięgnąć po „Ene, Due, Śmierć” .Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-07-01 14:26:41