Drogi czytelniku dziś chcę przykuć Twoją uwagę książką Barbary Sęk "Miłość na szkle".Jest to książka niezwykła,która w sposób boleśnie prawdziwy,aczkolwiek momentami zabawny traktuje o niepłodności.Zapewne teraz myślicie sobie "Co też ta dziewczyna pisze,przecież takich książek jest wiele,więc dlaczego ta jest taka wyjątkowa?"Otóż jej niezwykłość polega na tym,że autorka ujmuje istotę problemu z punktu widzenia mężczyzny,co jest nader rzadko spotykane w literaturze,gdyż zazwyczaj pisze się o niepłodności kobiecej.Aneta i Wojtek są młodym małżeństwem prowadzącym wygodne,ułożone życie.Oboje mają dobrą pracę.Wielu mogłoby im pozazdrościć.Jednak do pełni szczęścia brakuje im potomka.Zegar biologiczny Anety tyka,a pomimo starań młodzi małżonkowie nie zostają rodzicami.Kiedy postanawiają udać się po pomoc do kliniki leczenia niepłodności ich życie staje się wręcz nie do zniesienia.Wojtek,który jak sam o sobie mówi już w pierwszym zdaniu książki jest pantoflarzem.Dla niego liczy się dobro swojej drugiej połówki.Obserwując jego osobę wiele z nas kobiet pragnęłoby mieć takiego mężczyznę u boku.Aneta od momentu rozpoczęcia leczenia traktuje męża w kategoriach reproduktora zapominając o jego uczuciach. Wszystko podporządkowuje tylko tej kwestii, nic poza tym nie ma dla niej znaczenia.Przyznam szczerze,że naprawdę było mi go szkoda.Podziwiałam,jego wytrwałość i cierpliwość do żony dla której pragnienie posiadania potomstwa stała się wręcz obsesją. Postawa Wojtka jest dowodem wielkiej miłości do współmałżonki bo uwierzcie mi trzeba naprawdę mocno kochać,by znieść wszystko to,co znieść musi ten mężczyzna.Pani Sęk wspaniale odzwierciedliła męską psychikę.Obawy,leki,poczucie winy jakie trawią mężczyzn w konfrontacji z tym trudnym doświadczeniem. Na uwagę zasługuje również rewelacyjne naświetlenie starań o dziecko w małżeństwie jako całości.Poprzez życie tej dwójki młodych ludzi uświadamia czytelnikowi jak niemalże z dnia na dzień zmuszeni są dorosnąć,z jak wielu ważnych dla siebie rzeczy zrezygnować,a co najważniejsze jak bardzo muszą obnażyć swoją godność nierzadko czując upokorzenie by mieć szanse na pełną rodzinę.Z pełnym przekonaniem serdecznie polecam tę książkę każdemu.Jest to utwór bardzo mądry i wartościowy,który skłania czytelnika do refleksji i przemyśleń stawiając przed nim wiele rodzących się pytań natury etycznej.Moja ocena to 8/10Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-22 18:49:51