Drogi czytelniku dziś zapraszam Cię z wizytom w domu Cathy Glass.Jeśli jesteś wiernym czytelnikiem moich recenzji doskonale zdajesz sobie sprawę,że ja często "odwiedzam" rodzinę Cathy,by sprawdzić co u nich słychać.Tym razem przekraczając próg jej przytulnego,pełnego ciepła i miłości domostwa poznałam nastoletnią Jade. Dziewczyna została wyrzucona przez matkę z domu,gdyż mając zaledwie siedemnaście lat za chwilę sama będzie mamą. W domu Pani Glass panuje poruszenie,ale również niepokój ponieważ mimo,że autorka już od kilku lat prowadzi rodzinę zastępczą jeszcze nigdy nie opiekowała się ciężarną nastolatką. Przed opiekunką wielkie zadanie,musi nauczyć dziewczynę jak być matką,choć przecież ta sama jest jeszcze dzieckiem.Kiedy na świat przychodzi maleńka, słodka Courtney jej młoda mama z trudem radzi sobie z opieką nad swoim maleństwem.Kocha swoje dziecko lecz nie potrafi zrezygnować ze swojego dotychczasowego,pozostawiającego wiele do rzeczenia życia nastolatki,by odpowiedzialnie zajmować się córką.Życie Jody to swego rodzaju taniec nad przepaścią. Jeden nieodpowiedzialny czyn może rozdzielić ją z dzieckiem już na zawsze.Kiedy wreszcie do nastolatki zaczyna docierać powaga sytuacji w jakiej się znajduje prosi o drugą szansę,ale czy aby na pewno nie jest za późno?*"Czy powiesz im,że się zmieniłam? Wytłumacz,że wiem,co źle zrobiłam,i że bardzo mi przykro.To się już nie powtórzy.Obiecuję.Powiedz im,że kocham Courtney.Proszę.Jeśli dadzą mi drugą szansę,będą najlepszą matką na świecie.Tylko nie pozwól,żeby zabrali mi dziecko. Błagam!".A teraz zastanów się czy czytając te słowa był byś w stanie im zawierzyć,czy raczej uznał byś je za pustą obietnicę bez pokrycia,których to obietnic możesz mi wierzyć nastolatka składała już wiele.Jeśli chcesz wiedzieć czy Jady uda się stworzyć kochającą rodzinę i spokojne,bezpieczne życie dla swojego małego skarba koniecznie poświęć lekturze tej niezwykłej przejmującej i wzruszającej historii swój cenny,wolny czas.Zachęcam Cię również do polecenia tej książki swojej nastoletniej córce.Wiemy bowiem,że nastolatkowie często zbyt szybko chcą być dorośli. Jestem pewna że dzięki losom ich "koleżanki"opisanym na kartach książki "Nie zabierajcie mi dziecka" zrozumieją,że dorosłość to nie zabawa i nie należy się z nią spieszyć. Jak również zastanowią się dwa razy zanim zdecydują się na poważne kroki w swoim życiu,których konsekwencje mogą je na zawsze zmienić.* Cytat pochodzi z książki "Nie zabierajcie mi dziecka" Cathy Glass.Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-19 12:10:51