Piotr Leśniak w dość obrazowy sposób przedstawił świat „studencki” i przeżycia głównego bohatera. Po tym co zostało napisane na skrzydełku o autorze, można by wnioskować, że to pewnego rodzaju autobiografia,albo coś co miało mniej więcej, albo bardziej więcej opisać rzeczywistość studenciaka,który zamiast na nauce skupia się na zaliczaniu czegoś lub kogoś bardziej ważnego niż egzaminy z prawa. Półpełny jako postać sporadycznie pojawia się na wykładach, czasem zdarzy mu się pojawić na egzaminach, ale głównym wątkiem powieści staje się raczej jego relacja z Antoniną,która nie tylko jego potrafi przerazić. Czytając tą książkę literalnie bałam się przeczytać o kolejnych wybrykach tej , cóż niezrównoważona to bardzo delikatne określenie na kogoś takiego jak Antonina – już samo imię wskazuje psychopatę. Sama książka jest napisana w luźny sposób, przychylny „młodzieży”. Nie jest to coś w stylu typowej młodzieżówki, ale nadal nie można tego zaliczyć pod typowo dorosłą literaturę – tak mi się przynajmniej wydaje. Nie mniej jednak przyjemnie się analizowało psychikę postaci przewijających się przez całą ,niezbyt długą powieść. Podziwiam autora,że pisząc o seksie, nie robił tego zbyt obrazowo,a raczej delikatnie, jak na tak twardą książkę. Nie mniej „Półpełny” to lektura dobra dla studentów psychologii i osób,które chcą zrozumieć ,niektóre zachowania w swoim środowisku i nie tylko.Ze swojej strony mogę tylko dodać,że „Półpełny” to książka skłaniająca do przeanalizowania swoich znajomości przyszłych i teraźniejszych, a nawet może tych minionych. W każdym razie książka ta jest godna polecenia dla szerokiego grona odbiorców, nawet jeśli nie jest się już studentem czy nie zajmuje się psychologią.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-30 12:50:25