Na wstępie pragnę podziękować autorce za umożliwienie mi lektury swojej książki.Kochani dziś pragnę zaprezentować Wam książkę "Rok 1863 Opowieść o miłości,wojnie i gotowaniu" debiutującej na rynku wydawniczym Aleksandry Katarzyny Moludy.Autorka z wykształcenia i zamiłowania jest polonistką ihistorykiem,Przez całe zawodowe życie pracowała jako nauczycielka. Obecnie jest już na emeryturze.Jak sama mówi pisanie jest spełnieniem jej marzeń.Uwierzcie mi debiut Pani Aleksandry jest rewelacyjnym urzeczywistnieniem tych marzeń.W swojej powieści we wspaniały sposób połączyła oba te zainteresowania i tak powstała powieść od której nie sposób się oderwać.Zanim jednak w kilku słowach pozwolę sobie przybliżyć Wam samą fabułę książki pokuszę się o swego rodzaju rozważania.Kiedy słyszymy hasło "Wojna"zazwyczaj nadajemy jej męskie oblicze bo przecież wojna to męska sprawa.Często pomija się milczeniem,lub też wspomina tylko zdawkowo rolę kobiet w tych trudnych czasach.A przecież jak w korespondencji ze mną pisała sama autorka" My, kobiety też tam byłyśmy. Na coś się zgadzałyśmy, na coś nie. Z czegoś się cieszyłyśmy, a z jakichś powodów cierpiałyśmy. ".Gdybym miała jednym zdaniem określić o czym jest książka powiedziała bym,że jest to namalowany słowem obraz wojny widzianej oczami kobiety.Bo oto mamy połowę roku 1862 mieszkańcy Drozdowa,gdzie toczy się akcja powieści,oraz okolicznych miejscowości organizują potajemne spotkania przygotowując się do walki w zbliżającym się powstaniu styczniowym.W dzrozdowskim dworku Państwa Zagórskich pod bacznym okiem dobrodusznej kucharki Józefowej toczą się gorączkowe przygotowania do tego, by zaopatrzyć powstańców w żywność i niezbędny ekwipunek. Córka Pana Zagurskiego Anielka,która właśnie wróciła do rodzinnego domu z pensji gdzie odbywała nauki musi przejąć obowiązki swojego ojca,który niestety podupadł na zdrowiu. Dopełnieniem trosk dziewczyny jest fakt,że jej brat również wbrew woli ojca wybiera się na wojnę. Powstańcy pełni ideaów,hartu ducha i zapału do walki ruszaja do boju o wolność ojczyzny. Niestety wojenne realia w brutalny sposób uświadamia im,że wojna to nie mżonki o bohaterskiej walce. Walka i widmo śmierci zaglądającej walczącym w oczy obnaża ich prawdziwą naturę dzieląc na bohaterów i drani. Kobiety są nieocenionym wsparciem i pomocą dla walczących.To one opatrują ich rany,karmią jak również wykazują się heroizmem i odwagą ratującą im życie.Kochają i cierpią w milczeniu.Mimo dramatycznych czasów pod dachami szlacheckich dworków odnajdziemy przytulny,ciepły klimat,oraz miłość która zrodziła się w sercach naszych dzielnych kobiet.Autorka zabierze nas również w daleką,trudną podróż po bezkresnej Syberii.Jak w rozmowie ze mną przyznała autorka jej zamiarem było napisanie książki,która będzie czytało się lekko,łatwo i przyjemnie,a jednocześnie choć trochę poszerzały wiedzę czytelników na temat historii Polski i z pełnym przekonaniem zapewniam Was, że doskonale sie to udało.Dodatkowym atutem książki są przypisy kulinarne z dziewietnastowiecznych książek kulinarnych.Ja ze swojej strony gorąco zachęcam Was do sięgnięcia po tę pozycję książkową.Zapewniam,że spędzicie na jej lekturze wspaniały czas, a nawet łezka zakręci się w oku.Ponadto książka jest bardzo bliska mojemu sercu ze względu na miejscowośći o których piszę Pani Moluda: Płońsk,Zakroczym,Modlin,a które są moimi rodzimymi terenami.Z niecierpliwością czekam na kolejną książkę autorki.Moja ocena to:9/10Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-22 16:49:57