Bohaterami powieści są David i Jo, angielskie starsze małżeństwo, praktykujący lekarz i mało aktywna pisarka książek dla dzieci. Już na początku książki dowiadujemy się, że związek ich trochę szwankuje, wypalił się można by rzec. David i Jo jadą na przyjęcie do rezydencji położonej na środku marokańskiej pustyni, wydawane przez ich przyjaciół, parę zamożnych ludzi tej samej płci. Po drodze do miejsca zamieszkania ich gospodarzy David i Jo kłócą się, panuje wokół nich nerwowa atmosfera. David będąc kierowcą pije wino nie zważając na uwagi żony, jest alkoholikiem. Podróż odbywają nocą, jadą zmęczeni rozmawiają o czymś, kłócą się i niestety dochodzi do wypadku. Pod samochód wpada młody chłopak o imieniu Driss, Marokańczyk. W następstwie szoku czy strachu zabierają ciało zmarłego chłopaka ze sobą do samochodu i przyjeżdżają do rezydencji gdzie byli zaproszeni...Richard i Dally urządzają, co jakiś czas weekendowe imprezy dla swoich bogatych przyjaciół, znajomych i nieznajomych w ogromnej rezydencji gdzie mieszkają. Dom i jego otoczenie urządzony jest z niezwykłym pietyzmem, każdy szczegół jest drobiazgowo dopracowany. Do obsługi domu i przyjęć zatrudniają liczną służbę składającą się z młodych mężczyzn mieszkających w okolicy. Bawi sie tam bohema, ludzie świata biznesu, każdy kto uzyskał dostęp do tej świątyni luksusu. W trakcie trwania imprezy przyjeżdżają mocno spóźnieni David i Jo, bardzo zmęczeni, zdenerwowani i wystraszeni tym, co się wydarzyło podczas podróży. Gospodarze zajmują się nimi, próbują pocieszyć i znaleźć wyjście z trudnej sytuacji. Wszytko odbywa się bardzo dyskretnie, aby nie popsuć atmosfery imprezy oraz ze względu na służbę, bo przecież stracił życie ich rodak, przejechany przez „niewiernych”. Zgłaszają sprawę na policję, czekają na przyjazd kogoś, kto spisze zeznania, wszystko w tajemnicy i bez rozgłosu. Goście bawią się w najlepsze, trwa przyjęcie tylko kilka osób jest wtajemniczonych w sprawę. Bardzo szybko okazuje się, że po ciało zmarłego chłopaka przyjechał jego ojciec Abdellah ze swoimi znajomymi, tubylcami. Panuje przekonanie, że Marokańczycy wszystkie sprawy są skłonni załatwić za pieniądze, kwestia tylko, za jakie? Po rozmowie z ojcem Drissa uzgadniają, że David musi pojechać z żałobnikami, tam gdzie będzie pochowany, aby odkupić swoją winę i uzyskać przebaczenie. Tak też się stało, David pojechał z ojcem Drissa i jego znajomymi a Jo została na przyjęciu. Książka przedstawia dwa różne światy i przeciwieństwa, które ścierają się ze sobą. Znajdujemy tu kolorowe opisy gorącej pustyni, piękna przyrody, żywiołów jakie panują na pustyni oraz jak sobie radzą z nimi tubylcy. Europejczycy i Marokańczycy w jednym miejscu i czasie. Wystawne przyjęcia, szczegółowe opisy dań i potraw podawanych na przyjęciach w kolejnych dniach. Wyszukany program imprezy, tańce i zabawy, pikniki, kąpiele pod wodospadem i przejażdżki konne. Ogromne bogactwo i skrajna bieda które wzajemnie się przenikają. „Innowiercy” cały czas poddawani są surowym osądom tubylców. Ich zachowanie jest tolerowane z racji podległości i jednocześnie pogardzane oraz wyszydzane. Na imprezie jest wszystko co sobie zażyczą goście. Wykwintne jedzenie, przepych, elegancja, kicz, rozrzutność, szalona zabawa. Seks, alkohol, narkotyki. Wszystko według uznania, goście się bawią według ustalonego programu oraz według własnego uznania, obsługiwani przez wszechobecną służbę.Powieść nie jest za bardzo dynamiczna ale można dać się wciągnąć w rozważania o tym o czym właśnie jest jej sens. O poszukiwaniu prawdy, o winie, kto ją ponosi a kto nie, o zwykłej ludzkiej egzystencji, o różnicach i dysproporcjach w życiu i zachowaniu człowieka. Ciekawie poprowadzony jest wątek Denissa, ofiary wypadku. Na początku myślimy o nim jako o anonimowym chłopaku Marokańczyku, który zginął przez przypadek. Taka biała, niewinna postać. Jednak z czasem biel staje się szara by na końcu pozostać czarną.Okładka książki jest bardzo przyjemna, elegancka i miła dla oka. Bardzo dobrze się czyta, napisana bardzo zwięzłym i czytelnym językiem.Książka wydana przez ZNAK literanova.Polecam, Zdzisław Ruszkowski.Zdzisław 2016-02-01 13:06:45