Moi kochani dziś zapraszam Was na lekturę książki,która oduczy Was narzekania na czasy w których żyjemy. Jak często mówimy i słyszymy od innych,że ich życie jest ciężkie,że w naszym kraju trudno się żyje.Kiedy jednak sięgniecie po książkę Wendy Holden "Urodzeni,by żyć" zdacie sobie sprawę jak wielkimi szczęściarzami jesteśmy żyjąc własnie tu i teraz.Tak naprawdę to powinniśmy dziękować Bogu za to, co mamy i cieszyć się każdą chwilą.Bohaterki książki "Urodzeni,by żyć" niestety nie mogły cieszyć się pięknem życia.Trzy Żydowskie kobiety wiodą dość spokojne i ustabilizowane życie, aż nagle wojna odbiera im wszystko dom,rodzinę,bezpieczeństwo i spokój.Pod koniec II wojny światowej trafiają do obozu koncentracyjnego w Auschwitz,gdzie zostaje im odebrana godność i człowieczeństwo.Jednak mają coś,co trzyma je przy życiu lecz jednocześnie napawa strachem.Wszystkie trzy kobiety noszą pod sercem nowe życie.Na szczęście kobietom udaje się ukryć ciążę przed swoimi oprawcami,a tym samym uniknąć pewnej śmierci. Nadmienić należy,że owe kobiet nie znają się zupełnie.Zmuszane się je do niewolniczej pracy a ostatecznie wywożone są do obozu Mauthausen w Austrii.Żyją w przekonaniu, że tam czeka je śmierć.W trakcie kilkunastu dni piekła w jakim żyją są świadome tego,że ich bliscy i rodzina,oraz tysiące transportowanych w raz z nimi więźniów straciło życie.Kobietom dzięki sile ducha,wsparciu i pomocy towarzyszek niedoli,jak również przejawom ludzkich odruchów niektórych nadzorców obozu udaje się urodzić dzieci i wraz z nimi przeżyć. Po zakończeniu wojny wiodą szczęśliwe życie nie mając świadomości,że wojna splotła ich losy w tak trudnych czasach.To dzieci narodzone w tak trudnych okolicznościach spotykają się w 65-tą rocznicę wyzwolenia obozu Mauthausen i wówczas poznają niezwykłą historię ich narodzin,którą chcą podzielić się ze światem w tym niezwykle poruszając i wstrząsającym utworze.Przyznam szczerze,że książkę czytałam bardzo długo,a to dla tego,że ogrom emocji przeżyć i wzruszeń jakich dostarczyła mi jej lektura nie pozwolił mi przeczytać jej za jednym posiedzeniem.Zmuszona byłam ją sobie dawkować.Po zakończeniu książki na myśl przyszły mi takie słowa jak podziw i uznanie dla tych wspaniałych kobiet, lecz po chwili zastanowienia zrozumiałam,ze one wcale nie tego oczekiwały,bo przecież dla nich jak dla każdej matki oczywistym było,by ratować własne dzieci.Książkę jak najbardziej polecam lecz zdaję sobie sprawę,że nie jest to pozycja dla każdego,więc sami zdecydujcie czy chcecie,a przede wszystkim czy jesteście gotowi by po nią sięgnąć.Moja ocena to:7/10Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2015-06-21 17:43:01