Sięgając po Drogę do Nawi, nie spodziewałam się czegoś co rozwaliło mi mózg. Dlaczego? Głównie dlatego, że mało komu udaje się napisać książkę fantasy – zwłaszcza polskiemu autorowi- ,która by mnie porwała czy powaliła. Na całe szczęście w tym przypadku autor się popisał. Wszelkiego rodzaju mitologie, legendy i tak dalej, to takie moje ulubione klimaty w fantastyce. Tomasz Duszyński nie tylko pokazuje, że można trafić do czytelnika słowiańską fantastyką, ale i polski autor też daje rade. Sam styl autora jest przyjemny – przynajmniej dla mnie. Czytało mi się tą książkę zadziwiająco dobrze i szybko. Nie zapałałam szczególnym uczuciem czy sympatią do któregoś z bohaterów. Jednak jeśli ktoś lubi się z takimi postaciami, to powinien sięgnąć po tą książkę. Odrobinę się zawiodłam na samym Aleksie, bo hasacz lubuje się w wojskowych/ byłych żołnierzach. Niestety, Aleks był po prostu w porządku. Odnośnie Miszy i Kseni nie będę się rozwodziła, bo wyszłabym pewnie na jakiegoś hejtera. I chyba głównie przez postać Kseni nie mogłabym dać najwyższych ocen tej książce. Nie zrozumcie mnie źle, po prostu niektórzy autorzy tworzą takie typy postaci, które mnie działają tak bardzo na nerwy, że psuje mi to odbiór książki ( niestety w ludźmi też tak jest…).Reasumując: Droga do Nawi to książka dla czytelnika, który raczej woli się zagłębić w rozbudowany świat/ mitologie danej kultury. To kawał porządnej fantastyki dla fanów fantastyki i wojen między bogami ( ragnarok?). Ogromnym plusem były też niesamowite ilustracje, które bardzo pasowały do charakteru książki.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-24 12:08:36