Syn się nią zachwycił. Sam przynosił do poczytania, ba nawet sam czytał intuicyjnie wymawiając brum brum w strategicznych miejscach :P. Pomysłowaanno_domini 2016-01-05 14:43:26

Swego czasu nie pojmowałam zachwytu nad twórczością Tulleta. Jakoś to do mnie nie przemawiało, być może po prostu nie miałam "wiekowego" dziecka na takie książki, więc nie było nam dane poznać się bliżej. Jednak...
.
Czerwone autko zmierza do domu. Wydawać by się mogło, że do pokonania ma krótką i prostą drogę. Nic bardziej mylnego! Zabawa zaczyna się już po przewróceniu pierwszej strony, gdy okazuje się, iż trasa wcale nie jest taka łatwa. Autko do pokonania ma wzniesienia, doliny, ostre szczyty gór, zakorkowane miasto, a nawet ogromną przepaść! Czy samochodzikowi uda się dotrzeć do celu? Oczywiście, że tak! W końcu jedzie nim mama, która pokona wszelkie przeciwności losu, by dotrzeć do swojego ukochanego dziecka.


Fantastyczna schodkowa forma zachwyca oryginalnością, a dodatkowo ułatwia maluchom przewracanie stron. Książka w zasadzie nie ma tekstu, oprócz dwóch krótkich zdań "Już jadę!" i "Już lecę!" występują w niej wyłącznie wyrazy dźwiękonaśladowcze. Wobec tego można puścić wodze fantazji i wymyślać opowiadania po swojemu. Jest tu też mały trening dla dzieci, ponieważ mogą wodzić paluszkiem po przebytej trasie czerwonego samochodu.
Ilustracje wyglądają jak malowane farbkami przez dziecko! Są gdzieniegdzie niedociągnięcia, trawa nie jest perfekcyjnie gładka, widać za to niedoskonałe mazy i ma to w sobie jakiś urok.gramy_i_czytamy 2021-04-10 21:33:28