Często zdarza mi się narzekać na swoje pokolenie. Dlaczego? Bo jeśli nie jest się wycofanym, to nie ma się pojęcia kim jest Fogg – przynajmniej tak wygląda moje otoczenie. Tymczasem wyobraźcie sobie miny ludzi, którym mówię czego słucham. Mieczysława Fogga poznałam w zasadzie kiedy byłam jeszcze małym hasaczem. Któregoś dnia, ojciec mając lepszy dzień coś majsterkując pogwizdywał to samo co rozbrzmiewało w telewizji. Rok później, kiedyś – kiedy jeszcze telewizja nie byłą takim szmatławcem – można było zobaczyć program Śpiewające fortepiany. Goście programu musieli wykonywać różne zadania. I właśnie w jednym z odcinków śpiewali piosenkę Fogga. Do tego jeśli ktoś znał pewną damę w kapeluszach, która uwielbiała piosenkę „Tango milonga”, też nie będzie zaskoczony, że kojarzy ten tytuł. Mieczysław Fogg został przedstawiony jako człowiek niezłomny, silny, pracowity. Dariusz Michalski stworzył doskonały portret jednego z najwybitniejszych śpiewaków minionego wieku. Co więcej można powiedzieć o biografii Mieczysława Fogga? To, że jest to niezbędny element biblioteczki każdego fascynata muzyki z minionych lat, tej muzyki przez duże M, nie tego czego się słucha w dyskotekach – nie obrażając nikogo, era dobrej muzyki powoli się kończy. Dlatego sięgajcie po takie niesamowite historie jakimi są biografie ludzi pokroju Mieczysława Fogga.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-22 16:17:33