Michał Kubicz prezentuje mało znane zaplecze szaleństwa Nerona, które – jak się okazuje – ów cesarz zawdzięcza matczynej miłości tytułowej Agrypiny. Książki nie zamierzałam czytać czy zwracać się o nią do wydawnictwa, ale wyszło na to, że jednak wypada się zapoznać z twórczością ów jegomościa. Zatem spodziewając się kolejnej starożytnej historii z tragiczną miłością w tle, albo co gorsza z miłością kazirodczą. Bo wiadomo w tamtych czasach wszystko było możliwe.Tymczasem pozytywne rozczarowanie. Oszczędne opisy, dobrze skonstruowane dialogi i prawdziwa historia przeplatająca się z fikcją literacką, co autor był uprzejmy zauważyć w posłowiu. Całość czytało się spokojnie, dość łatwo wczuwało się w atmosferę i nie tak łatwo docierało się do rozwiązań wszelkich spisków. Owszem występuje tu mnóstwo przemocy oraz seksu, ale nie w kwalifikuje to książki do pozycji erotycznej. Wszystko zmierza w kierunku powieści historycznej z mocnym tłem politycznym.Agrypina jest kobietą, która nie boi się walczyć o swoje. Tyle, że w tej walce gubi się do tego stopnia, że chcąc zapewnić bezpieczeństwo i dobrą przyszłość swojemu synowi, wplątuje go w całą sieć intryg, od których wedle głosu zdrowego rozsądku, powinna trzymać go jak najdalej. Efekt jest taki jak znają wszyscy z historii, nawet jeśli autor zgrabnie wplótł trochę swojej własnej inwencji w życie i przyczynę śmierci kobiety.Reasumując: Agrypina. Cesarstwo we krwi to powieść godna uwagi każdego czytelnika powieści historycznych i miłośników wszelkiej maści spisków czy przemocy ( nie tylko seksualnej ).Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-10 16:18:42