To miała być typowa ekspedycja, w której skład wchodził Mark Watney. Pech jednak chciał, że dobrze zapowiadającą się wyprawę przerywa straszliwa burza piaskowa, jakich wiele na Czerwonej Planecie. Kiedy facet dochodzi do siebie nie dość, że znajduje się w zniszczonym przez burzę obozie z minimalnymi zapasami powietrza i jedzenia, to jeszcze pozostała część załogi oraz sztab w Houston uważają go za martwego, więc nie ma co liczyć na jakąkolwiek pomoc. Co gorsze Watney jest całkowicie świadomy w jak beznadziejnej sytuacji się nalazł. Pytanie tylko czy przetrwa i czy uda mu się przeżyć do czasu gdy uda mu się wymyślić jak nawiązać kontakt z Ziemią? W walce o przetrwanie Mark potrzebować będzie czegoś więcej niż umiejętności techniczne i determinacja. O czym tak naprawdę jest Marsjanin? O uprawie pyrów w ciężkich warunkach? Też. Generalnie książka opiera się na humorze głównego bohatera i tylko to zapewnia książce utrzymanie uwagi czytającego. Postać Marka Watneya, który jest uwielbiany przez wielu blogerów i blogerki, przyprawiała mnie o stany nerwicowe. Nie był to człowiek, którego chciałabym poznać poza książką.Głównym problemem podczas czytania tej książki były moje oczekiwania. Po paplandzie Anity z Book Reviews i kilku innych recenzjach, spodziewałam się czegoś co zmiecie mnie z łóżka i będę zalewała się łzami ze śmiechu, albo chociaż uderzy mnie geniusz konstrukcji postaci Marka Watneya. Tymczasem książka doczekała się ekranizacji, która jest lepsza od książki – nada nie wierzę, że to napisałam.Oczywiście jeśli gustujecie w takich książkach i jesteście pozytywnie nastawieni do tego typu historii, to gorąco polecam. Niestety mnie to ani nie grzeje ani nie ziębi. Spodziewałam się czegoś więcej, lepsze akcji, ciekawszych dialogów i w ogóle czegoś bardziej. Finalnie Marsjanin okazał się po prostu przyzwoitą, niezbyt śmieszną historią typu survival w turbo ekstremalnych warunkach, gdzie facet, który ma przetrwać jest w cholerę irytujący.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-10 13:47:11