Jagoda Miłoszewicz i jej partner Maciej ponad dziesięć lat temu na dobre opuścili miasto (oraz północ Polski) i kupili ziemię w Bieszczadach. Gdzieś pod Rzeszowem znaleźli chatę z bali liczącą sobie blisko dziewięćdziesiąt lat i przenieśli ją do Lutowisk. Później wyremontowali równie wiekową chatę bojkowską i stworzyli w ten sposób gospodarstwo agroturystyczne. „Chata Magoda” jest zapisem ich doświadczeń, ale i czymś więcej: to pochwała życia zgodnie z rytmem natury.Książka podzielona została na bloki odpowiadające porom roku. Wiosna to pora wzrostu, ale także historia początków wiejskiego życia pani Miłoszewicz. W tej części opisuje, jak szukali ziemi, załatwiali wszelkie formalności, jak przenosili dom. Autorka sporo miejsca poświęca swojemu ogródkowi, bo ten stanowi bazę jej kuchni (której mogą skosztować goście Chaty Magoda). Lato to czas obfitości, a w książce dodatkowo opowieść o wiejskich i dzikich zwierzętach. Jesień to sezon na przetwarzanie letnich zbiorów, zabezpieczania się na zimę. To też prezentacja osób, które właśnie w Bieszczadach znalazły sposób na życie, dzieląc się z innymi tym, co wychodzi im najlepiej. I wreszcie zima, chwile, które można poświęcić samemu sobie, odpoczynkowi, ale też wszelkim zaległym sprawom, na które wcześniej brakowało czasu. Każdemu blokowi towarzyszą receptury kulinarne oraz przykłady rękodzielnictwa, czyli jak zrobić coś z niczego, by upiększyć otoczenie. Piękna jest ta książka. I to pod każdym względem. Edytorsko to prawdziwa perełka (jak i pozostałe z tego cyklu): twarda oprawa, kredowy papier, prześliczne, klimatyczne fotografie. Ale nie tylko to mam na myśli. Piękna jest sama historia Jagody i Maćka, którzy znaleźli siły, by żyć w zgodzie ze sobą i przyrodą. Bo nie oszukujmy się: to nie jest łatwe życie. Decydując się na goszczenie turystów, trzeba być gotowym na wiele, przede wszystkim na ciężką pracę od rana do nocy. Czasem przez słowa autorki przebija się zmęczenie, ale góruje nad nim satysfakcja i zwyczajne szczęście. Jak sama pisze: „Tu znalazłam sens i cel, urodę życia i radość. Tu od ponad dziesięciu lat mieszkam, uczę się i nabieram pokory. Tu jest mój Dom” (str. 7).Swoją książką Jagoda Miłoszewicz chciała dodać innym odwagi do walki o swoje marzenia. Pokazała, że można, że da się, że nigdy nie jest za późno, by poszukać swojego miejsca na ziemi. „Moje życie do końca zamierzam przeżyć pod prąd. Nie wiem, kto gra w modnym telewizyjnym serialu, ale doskonale znam ptaki mieszkające na naszym tarasie. Jeśli myślisz, że możesz – to możesz, jeśli myślisz, że się możesz – masz rację. Możesz. To piękne słowo, które powinniśmy powtarzać sobie codziennie. Możesz, możesz...” (str. 317). Warto wziąć sobie do serca słowa autorki, choć wcale nie trzeba od razu radykalnie zmieniać swojego życia – czasem wystarczy coś małego, coś, co przyniesie nam smak i zapach szczęścia...Paula 2016-04-20 08:31:01

Marzyć lubi każdy. Dalekie podróże, piękne domy, zdobywanie laurów. Gorzej z realizacjami, bo one wymagają z reguły systematyczności i pracy, mało kiedy spada nam coś samo z nieba. Coraz częściej spotykamy ludzi, którzy pragną przenieść się z gwarnego miasta na spokojną wieś. I wielu przeprowadza się w piękne miejsca, lecz nie wszyscy jednak adaptują się w nowym miejscu. Jagoda Miłoszewicz wraz z mężem znalazła swój kąt na ziemi, ten ukochany i jedyny. Razem stworzyli miejsce, z którym zarówno utożsamiają się jak i doceniają jego niesamowite możliwości.Początki wcale nie byłe łatwe. Co prawda sam zakup ziemi odbył się w miarę szybko i to od kobiety ogromnie nietuzinkowej, która stała się osobą niezwykle ważną w ich życiu. Bieszczady maja to do siebie, że przyciągają do siebie ludzi z pasjami, swojego rodzaju ekscentryków z którymi bardzo trudno podejmować jakiekolwiek wspólne decyzje. Dlatego tak naprawdę trzeba tam polegać na sobie i na tych, którym leżą na sercu te unikalne tereny. „Chata Magoda” to swoisty poradnik dla tych, którzy chcą zmienić coś w swoim życiu i pragną próbować znaleźć swój raj na ziemi. Autorka skrupulatnie podpowiada od czego zacząć, jak planować, gdzie szukać pomocy by później móc w pełni stać się samowystarczalnym i funkcjonować ekologicznie. Treść podzielona jest na pory roku, które organizują życie na wsi i tak jak pisze autorka, wszystko zaczyna się wiosną ; zakup domu, jego remont i sadzenie roślin. I tak przez cały rok czytelnik uczestniczy jako gość w niezwykłym miejscu, podpatruje ile pracy trzeba wykonać, by ogród był pełen a hodowla funkcjonowała jak w zegarku. Dodatkowo zostanie ugoszczony, pysznymi swojskimi potrawami, które nawet nie leżały koło chemii. Ja na pewno wykorzystam podane przepisy np. na rabarbarowe muffinki, czy czekoladowe ciasteczka ze świeżą mięta, które momentalnie skradły moje serce. Lutowiska to oprócz urokliwego krajobrazu przede wszystkim ciekawi ludzie. Większość wykonująca wolne zawody, świetni w tym co robią, idealnie spełniający się w tym miejscu. Całości dopełniają w ogromnej ilości przepiękne fotografie, które ukazują zarówno piękno krajobrazu, jak i postępy zagospodarowania terenu. Całość napisana jest bardzo prostym, przystępnym językiem. Ta książka to jeszcze jeden dowód, że marzenia należy spełniać, lecz trzeba być konsekwentnym i łatwo nie poddawać się. Jeżeli jest się tak wytrwałym i pełnym pasji jak autorka to efekty naprawdę mogą być wspaniałe.Ta książka ma jeszcze jedną niewątpliwą zaletę, że grono jej odbiorców może być olbrzymie. U mnie w domu jest wiekowy przedział od 10 do 84 lat i każdy w niej znalazł coś interesującego dla siebie Atutem jest również to, że można ją czytać na wyrywki, lub po prostu przeglądać przepiękne fotografie. Jest to wspaniała, motywująca lektura na cały rok. Zdecydowanie polecam!jezyna122 2016-04-22 17:54:45