Cristina Sánchez-Andrade była mi zupełnie obcą autorką, do momentu kiedy zaproponowano mi tę książkę do zrecenzowania. Czy żałuję kolejnej powieści obyczajowej? Mogłabym, gdyby byłaby to zła powieść. Tymczasem powieść nawiązuje do iberyjskich klasyków ( nie pytajcie kiedy jakiegoś czytałam… ), zawiera w sobie nienachalny realizm magiczny, który pozostaje w tle, nie mając bezpośredniego wpływu na losy bohaterów. Choć książka sama w sobie jest bardzo osobliwa, jednak ku mojemu zaskoczeniu czytało się ją cudownie. Spokojnie, wszystko rozwijało się stopniowo, tajemnica była skomplikowana, że chciało się nad nią pogłowić.Tytułowe Zimowe Panny to bohaterki przewrotne, ciekawe i podbijające serca czytelnika. Samo bohaterowie, choć ledwie naszkicowani, nadal pozostają żywi i mają czynny udział w akcji książki. Język jakim posługuje się autorka i sama forma książki pokazuje, że mniej znaczy więcej. Niewymuszone dialogi, krótkie a jednocześnie ujmujące opisy.Zakończenie również doskonale zostało wpasowane w całość, choć nadal pozostawia czytelnika z pewnymi pytaniami, które prawdopodobnie pozostaną bez odpowiedzi. To jednak dodaje uroku książce, którą z chęcią polecę czytelnikom, którzy szukają lekkiej i przyjemnej lektury na kilka wieczorów.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-13 10:54:25