Kochani zapraszam Was do tego abyście ponownie odwiedzili ze mną Pobierowo.Kiedy żegnaliśmy się z jego mieszkańcami oraz kuracjuszami prowadzonego przez tamtejszą Panią sołtys Matyldę kurortu w pierwszej części pobierowskiej opowieści "Horyzonty uczuć" wszyscy bohaterowie zdawali się osiągnąć wewnętrzny spokój,szczęście oraz obrać właściwy kierunek na swojej życiowej drodze.Dziś w drugiej części trylogii "Na brzegu życia"odwiedzamy naszych przyjaciół po kilku miesiącach.To,co zastajemy początkowo napawa nas radością i optymizmem.Matylda i Władysław są już szczęśliwym małżeństwem cieszącym się urokami bycia dziadkami małej,uroczej wnusi.Niestety szczęście małżonków rujnuje pewien nowy mieszkaniec nadmorskiego miasteczka,który tak bardzo uprzykrza codzienność Wójta,że aż dochodzi do tragedii.Pozostali bohaterowie również wiodą życie w którym radość splata się ze z niepowodzeniami i smutkami.W tej części za sprawą Zoi i Ryszarda stajemy się powiernikami niezwykłej i poruszającej historii sięgającej jeszcze czasów wojny w którą mocno angażuje się sam Ryszard.Cenię twórczość Pani Doroty za realizm kreowanych przez nią opowieści oraz barwność i różnorodność bohaterów.Czytając jej książki bohaterowie stają nam się bardzo bliscy właśnie poprzez to,że są tacy jak my.Ich życie,problemy i radości natomiast są tak realistyczne,że mogłyby spotkać każdego z nas.Autorka w "na brzegu życia" zbudowała ciepły klimat,który sprawia,że tę książkę pochłaniamy niemal na jeden raz.Koniecznie przeczytajcie tę pozycję bo naprawdę warto.Jednak muszę przyznać,że pierwsza część podobała mi się troszkę bardziej.Na trzecią część oczywiście czekam z niecierpliwością,a jej wydanie jak zapewnia wydawca ku mojej wielkiej uciesze już wkrótce.Moja ocena to:9/10Pozdrawiam,Agnieszka KaniukAgnieszka Kaniuk 2016-04-13 16:10:22