Problemów z prozą Yanagihary miałam wiele. Po pierwsze, kiedy tylko zobaczyłam, że powieść ma się ukazać w Polsce, zaczęłam szukać informacji o wydawnictwie, które je wyda. Kiedy wyszło, że czekam na tę powieść, ludzie czytający mojego bloga, zaczęli mnie przed tym ostrzegać. Pisali, że Yanagihara to taki sam nieudacznik jak Roberts, który popełnił największy zawód czytelniczy z jakim się zderzyłam w swoim życiu. Dosłownie zderzyłam. Bo Shantaram okazał się w moim odczuciu egzystencjalno- filozoficznym wymiotem. Niestety. Dlatego też do Małego życia podeszłam z kijem w ręce i dużym dystansem, żeby znowu nie paść z nudów i bólu życia, do jakiego potrafił mnie doprowadzić wcześniej wspomniany Roberts. Z Yanagihara miałam jednak inne relacje. O wiele cieplejsze i bliższe memu zielonemu serduszku, niż z poprzednią powieścią. Wiem, że nie powinnam porównywać, dlatego postaram się zminimalizować wszelkie nawiązania do błędu Robertsa. Hanya Yanagihara napisała opasłe tomiszcze opowiadające pięknie druzgoczącą historię Juda i jego przyjaciół. Choć tajemniczy i wycofany, jest filarem utrzymującym tę małą sforę w całości. To historia czwórki przyjaciół, którzy tuż po ukończeniu studiów, wyprowadzili się do Nowego Yorku, mając tylko siebie, swoje wysokie aspiracje i talent do tego co robili. Niewiarygodnie zdolny malarz, , sfrustrowany architekt, ambitny aktor i w reszcie Jude.Wielu, którzy złapią za te powieść stwierdzi, że ta książka nie ma żadnego sensu i jest nudna. Owszem. Ale jeśli spojrzy się na całość przez pryzmat tego jak prawdziwa jest historia i jakie niesie ze sobą wartości, na pewno nie będzie można powiedzieć, że to coś nudnego. Ponieważ z portretu pokolenia, jaki w założeniu przeciętnego czytelnika powinniśmy dostać, historia szybko przechodzi w obraz mrocznej, pełnej cierpienia egzystencji, która potrafi zniszczyć człowieka. I choć książka doprowadziła mnie do stanu całkowitej rozsypki emocjonalnej, z całą stanowczością, nie jest to coś tak złego jak Shantaram.Dlatego pokazując wszystkim sceptykom środkowy palec i język po oblizaniu łyżeczki niczym Stirlitz, zapewniam was, że mimo mroku i bólu jaki niesie ze sobą ta powieść, poczujecie w niej ogromną siłę przyjaźni i miłości. Zostaniecie porwani przez niesamowitą narrację i przede wszystkim uświadomi was to, że niezależnie jak wiele miłości dostaniecie od życia i jak bliskich przyjaciół będziecie mieli…cierpienie was znajdzie.To piękno różnorodności zawartej w całej palecie emocji, barwności postaci i przede wszystkim życiowych lekcji. Ta książka rozdrapuje stare rany, uświadamia i nie oszczędza. Zdecydowanie trafi na półkę z książkami, które coś we mnie zmieniły. Tych powieści, które mnie zniszczyły i trudno się po nich pozbierać do samego końca. Na pewno jeszcze do niej wrócę. Możecie być tego pewni.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-07-28 15:24:22

Wiele osób uważa te książkę za świetną wiele też za beznadziejną. Postanowiłam przekonać się sama co tak naprawdę reprezentuje. Dla mnie była bardzo ciekawa. surka 2017-10-18 08:15:15

Jest to książka, która opowiada historię czworga przyjaciół, którzy ukończyli studia i zaczynają nowe, dorosłe życie. Wszyscy mieszkają w Nowym Jorku i mimo skończenia szkoły w dalszym ciągu utrzymują kontakt. Lecz niestety coraz więcej zaczyna ich różnić. Książka opowiada nie tylko o przyjaźni lecz również o miłości, rodzinie, uzależnieniach, chorobach a także o byciu samotnym w gronie ludzi. Na początku bałam się sięgnąć po tą pozycję. Uważałam, że jest taka gruba i napewno będę czytała ją ROK! Gdy w końcu się za nią zabrałam, początek nie wróżył nic dobrego. Jednak jak to dobrze, że się myliłam. Powaliła mnie na łopatki. Ukazuje, iż w przyjaźni nie zawsze są tylko dobre chwile oraz, że czasami ludzie nie potrafią w pełni zaufać drugiej osobie. Jeden z przyjaciół jest chory nie tylko fizycznie, a mimo to nie zawsze pozwala sobie pomóc. Stara się udowodnić wszystkim ale również sobie, że nic mu nie jest. Poruszany jest też temat jaki wpływ na obecne życie ma dzieciństwo. To jak różnice potrafią być priorytety i cele w życiu. Książka zahacza o trudne tematy a mimo to warto po nią sięgnąć. Jest bardzo emocjonująca i czyta się szybciutko. mrsbookbook 2019-05-14 23:05:08