Marek to młody i obiecujący agent ABW. Pewnego dnia otrzymuje on pozornie rutynowe zadanie do wykonania. Podczas pełnienia obowiązków wpada na trop afery i sprowadza na siebie śmiertelne niebezpieczeństwo. Zanim się obejrzał zmienił się z myśliwego w zwierzynę. Polują na niego przestępcy i ludzie, którzy zdradzili nie tylko jego samego. Na domiar wszystkiego złego okazuje się, że przestępców i zdrajców nie tylko łączą szemrane interesy, ale tajemnicze wydarzenia z ciemnej grudniowej nocy sprzed piętnastu lat, która miała dramatyczny wpływ na życie młodego agenta. Przerażony Marek uświadamia sobie, że tak naprawdę tylko sobie może ufać – choć i to nie jest do końca prawdą. Do tego klucz do rozwikłania zagadki spoczywa w jego rękach. Rozpoczyna się dramatyczny wyścig z czasem. Od Bałtyku, przez stolicę, aż po mazurskie bezdroża toczy się brutalna walka o życie, sprawiedliwość i prawdę. To świat skorumpowanych polityków, bezlitosnych funkcjonariuszy służb specjalnych i ludzi mafii narkotykowej, gdzie obowiązuje jedna zasada, której trzeba się trzymać do samego końca – NIKOMU NIE UFAĆ.Zaczęło się niepozornie i całkiem spokojnie. Rutynowe postępowanie obiecującego agenta…i nagle BUM! Niebezpieczna akcja, złe otoczenie, zdradza, krew, narkotyki i ciężka walka nie tylko z czasem. Wojciech Wójcik udowadnia, że polski autor też może i powinien pisać książki, których akcja osadzona jest w miejscach rzeczywistych. Jeśli czytaliście na ten przykład Mroza i jego serię z Joanną Chyłką, z powodzeniem możecie odwiedzić większość miejsc wymienionych w książce. Podobnie jest też w przypadku tej książki.Narracja chociaż prowadzona w pierwszej osobie, jest utrzymana na jednym, bardzo wysokim poziomie. Akcja jest świetnie zawiązana i potem rozwijana stopniowo, dzięki czemu czytelnik nie jest znudzony lekturą. Jeśli chodzi o postaci, trochę mniej wyszły autorowi. Miałam wrażenie, że Marek to taka życiowa melepeta i został ukształtowany dopiero pod koniec książki, kiedy sprawa została wyjaśniona i w jego życiu pojawiła się kobieta, która…”uspokoiła” jego skołatane nerwy. Spodziewałam się twardego faceta z metaforycznymi jajami, który będzie wiedział co robić. tymczasem dostałam przestraszonego chłopca, który miotał się jak we mgle przez większość książki. Gdyby to zostało dopracowane i niektóre kwestie dialogowe pozostałych bohaterów, które były po prostu cheesy, byłby to doskonały materiał na świetny film pełnometrażowy.Finalnie książka to naprawdę kawał dobrej lektury dla miłośników polskiej twórczości gatunkowej. Życząc autorowi najlepszych wyników i poprawy w stylu, polecam też wam Nikomu nie ufaj, nie tylko ze względu na polskiego autora, ale i dlatego, że to po prostu świetna lektura z ogromną ilością akcji, więc nie ma mowy, żebyście się nudzili.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-09 16:25:59