Od samego początku książki w głowie siedziała mi uwertura „1812” Czajkowskiego. To w pełni oddawało moje emocje, moje pytania, mój zachwyt nad tą lekturą. Chodzi mi o „Słodkich snów, Anno” Joanny Opiat – Bojarskiej. Karolina z Zapiski – fiszki poleciła mi tę powieść. To kilka dni z życia Anny Rogozińskiej, dziennikarki z Poznania, pracującej w Primo TV i zajmującej się wydarzeniami z pierwszych stron gazet. Pewnego dnia rozpoczyna swoją grę z Bezdennym Kapelusznikiem – jak się okazuje później z mordercą, który ma na koncie co najmniej trzy zabójstwa. Na początku są to tylko słowa w e – mailu. Kilka prostych wyrazów, które układają się w obraz dawno zapomnianej katastrofy kolejowej. Anna nie odczuwa zagrożenia choć może to ktoś bliski. W końcu otacza się prawie samymi mężczyznami. Jest w końcu ojciec, prokurator w stanie spoczynku – Stanisław, jest Robert z którym sypia, jest Artur, kamerzysta, jest były ukochany, policjant Rafał, jest Łukasz, znajomy z uczelni z tajemniczym tatuażem… Czy to jeden z nich jest postacią z Alicji w krainie czarów czy ktoś obcy chce zatruć Annie życie? Co wybierze Anna – karierę czy spokojne życie? Na początku miałam wstręt do mordercy – tak z zimną krwią zabić tylu ludzi? Ale z biegiem czasu zaczęłam go żałować. Zamiast ułożyć sobie życie, swoją złość skierować na coś dobrego, on postanowił wymierzyć chorą sprawiedliwość… Czy Annie uda się uratować bliskich? Bezapelacyjnie polecam. Antonia 2017-02-16 01:45:01

Ambitna dziennikarka, Anna Rogozińska, wpada na trop afery lekarskiej i za wszelką cenę chce odkryć prawdę. Tymczasem, pojawiają się kolejne trupy, pozornie nie związane z jej sprawą. W końcu sam morderca mailowo naprowadza Annę na rozwiązanie zagadki.

Bardzo długo czytałam tę książkę mimo, że ma tylko 355 stron i na dobrą sprawę powinnam połknąć ją w 2-3 dni. Dlaczego? Przez 3/4 książki właściwie nie działo się nic, co wzbudziłoby we mnie jakieś emocje. Życie Anki toczyło się, pracowała, jeździła, padały trupy a mnie to nie wzruszało. Dopiero pod koniec książki, gdy Anna doszła do momentu, w którym wie, że ma do rozwiązania konkretną zagadkę, mój mózg zaczął pracować. Zagadka, choć wcale nie bardzo trudna, to ciekawa, potwierdziła tylko moje wcześniejsze podejrzenia, kto jest zabójcą.

Mimo, że książka mnie nie zachwyciła, ciekawa jestem dalszych przygód Anny Rogozińskiej. Mam nadzieję, że kolejne części bardziej wciągną mnie w świat fabuły.

3/10kasia.kordeczka 2020-08-21 18:52:27