Michał Heller oraz Aleksander Niekricz przedstawiają siedemdziesięcioletnią historię Związku Sowieckiego, związku, który pokazał ludzkości najbardziej zbrodniczy reżim jaki widziała. To historia państwa i społeczeństwa, które zostało zniewolone przez jedną partię polityczną. To historia państwa zniewolonego przez samo społeczeństwo. Aż po heroiczne próby ratowania samych siebie oraz tego co z tej Rosji zostało. Rosja deklarowała stworzenie państwa bezklasowego, gdzie wszyscy będą równi, gdzie wszystko miało być lepsze. Ludzie w to wierzyli, szczególnie ci ubodzy, którzy chcieli by ich nadzieje na lepsze jutro wreszcie znalazły odzwierciedlenie w życiu. Jednak podczas tworzenia tego nowego, „lepszego” państwa wymordowano dziesiątki milionów ludzi. Stworzono hierarchiczny system kastowy. Ta „druga na świecie potęga przemysłowa” jak określano Rosję, nie była w stanie wyżywić własnej ludności, przez fakt zachowania w dziedzinie handlu struktury przedrewolucyjnej – o ile o jakiejkolwiek rewolucji można było wtedy powiedzieć. Nacjonalizm położył swoje czerwone łapy nie tylko na gospodarce, ale i pamięci oraz historii dawnej Rosji. Jakby tego było mało, całość czytało mi się jak genialną powieść historyczną. I tak jak nie pałam szczególną miłością do Rosjan jak i samej Rosji, nadal twierdze, że mieli równie mocno przegwizdane jak Polacy. Owszem, wielu było takich, którzy przyklaskiwali Stalinowi i jego towarzyszom kiedy ci wymyślali kolejne części rewolucji, która tylko wyniszczała państwo. Było ich wielu, tych co strzelali w głowy niewinnym. Tych, którzy gwałcili i okradali. Jednak znacząca część ludzi popierających ten system robiła to tylko po to by przeżyć, a należy zaznaczyć, że wielu było takich, którzy zgadzali się na wszystko, mieli obiecany dobrobyt i bezpieczeństwo nie tylko dla siebie, ale i dla całej swojej rodziny, a kończyli w najlepszym wypadku na Sybirze albo w łagrach. W najgorszym…kulka w tył głowy.Nie broniąc nikogo – sami musicie przyznać, że Rosja dopuszczając do narodzin tego ustroju, nie tylko stała się oprawcą, ale i ofiarą własnych idei i poglądów. Kat- ofiara. Zwyczajnie strzelili sobie w skroń. I dokładnie widać to od pierwszych stron tej historii. Chcieli się uwolnić od carskiej rodziny, od przymusowego wojska, które nigdy się nie kończyło, od przejmującego głodu i zniszczenia. Skończyło się na bezwzględnej dyktaturze „prawdziwego ojca narodu”.Tak naprawdę, jeśli ktoś z was choć trochę interesuje się historią Rosji albo samą jej polityką…koniecznie musicie sięgnąć po te książki. Genialna i bezkompromisowa historia. Bez ubarwiania i ułaskawiania.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-06-09 16:03:43