Z zespołem The Killers zetknęłam się pierwszy raz gdzieś w okolicach ostatniej klasy gimnazjum. Blisko wakacji, wracając z ogniska kończącego kurs na patent żeglarski, w radiu leciała piosenka Humans. Oczywiście jako ten buc, który siedzi tylko w zespołach wymarłych ( no dobra, tylko w 90%), nie miałam pojęcia co to za zespół ani jaka to piosenka. Na tamtą chwilę. Uświadomiła mnie córka znajomej ze środowiska i okazało się, że ja ten zespół znam gównie z piosenki Somebody told me.Trochę się ośmieszyłam, to teraz przejdę do książki. Czytało się świetnie i przyznam szczerze – od razu widać, że autor wie o czym i co napisać. Zawsze mógł napisać o Killersach tak, że człowiek dostawałby ataków narkolepsji. Chwała tłumaczowi, który przełożył porządnie książkę. I wiem, że macie dość tego jak jojczę nad tłumaczeniami i jak ciągle ględzę, że to ważne.Ale szczególnie w biografiach czy książkach takich autorów jak Roger Zelazny czy Cassandra Clare tłumaczenia są kluczowe w odbiorze książek. Dlatego tak zwracam na top uwagę. Poza tym jakby na to nie patrzeć, nawet osoby, które nie specjalizują się w językach, zauważą spaprane w książce. Na całe szczęście Beaumont napisał książkę dokładnie tak, jak potem przełożyło ją wydawnictwo InRock.Dodatkowo trzeba zauważyć, że mimo małych braków informacyjnych i zdjęciowych, biografia zespołu była naprawdę świetnie dopracowana i jest to pozycja na must have dla każdego fana zespołu The Killers.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-07-20 15:39:57