Nie macie czasem wrażenia, że życie sobie z was żartuje? Zgłaszacie się do firmy na stanowisko administratora bezpieczeństwa danych i jesteście przekonani, że będziecie stawiać systemy zabezpieczeń, odpierać ataki hakerów i tak dalej. A tymczasem wasze obowiązki to czytanie korespondencji pracowników firmy i wysyłanie im upomnień, kiedy jeden z drugim wyślą sobie sprośny dowcip przez służbowego maila. Dokładnie tak skończył Lincoln O’Neill, który spodziewał się zupełnie czegoś innego, niż to co musiał robić. Dlatego natrafiwszy na pokręconą korespondencję dwóch pracowniczek: Beth i Jennifer, wie, że nie powinien wysłać im ostrzeżenie. Problem leży w tym, że facet wsiąka w te ich maile, które go bawią i interesują coraz bardziej. W pewnym momencie dociera do niego, że zakochał się w Beth i jest za późno na nawiązanie zwykłej znajomości, a raczej nawiązanie znajomości w normalny sposób. Bo co miałby jej powiedzieć? „Cześć, to ja jestem tym facet, który czyta twoje służbowe maile i jestem w tobie do bólu zakochany?”. Jak to często bywa w przypadku książek Rainbow Rowell, mało rzeczy jest typowe czy normalne. Załącznik czytałam jeszcze przed polską premierą książki i przyznam szczerze, że wydawnictwo stanęło na wysokości zadania jeśli chodzi o poprawność tłumaczenia. Polskie wydanie książki czytało mi się naprawdę przyjemnie i dzięki dobremu tłumaczeniu książkę odebrałam dokładnie tak samo jak w wersji angielskiej.Poznajemy Lincolna, który jest gentlemanem do potęgi nieskończonej, jest zabawny, uroczy i za każdym razem, kiedy się biedak obwinia za to co robi, ma się ochotę go przytulić i zapewnić, że wszystko będzie dobrze. Podobnie jak w momencie, kiedy mężczyzna postanawia zrobić krok w kierunku nawiązania normalnej, zdrowej relacji z Beth.Z kolei Beth to zakręcona, trochę pogubiona kobieta, która z jakiegoś powodu stała się całym światem dla Lincolna i odwrotnie, jak się potem okazuje ( spoko to nie spoiler ). Dodatkowo jest tak samo niepewna siebie jak większość z nas, ludzi zwykłych i szarych. A do tego uważa się za głupia, robiąca z siebie idiotkę osobę, która nie potrafi się dogadać z mężczyznami.Całościowo książka jest przeurocza, ciepła i naprawdę świetnie się ją czytało. Do tego jest to kolejna już książka Rainbow Rowell dla starszych/ dorosłych czytelników, a nie dla młodzieży jak to było z Fangirl czy Eleonorą i Parkiem. Gdzie bohaterami byli nastolatkowie i cała książka traktowała o ich problemach – już nie takich nastoletnich w moim odczuciu.W przypadku Załącznika, historia jest urocza, trochę zakręcona, ale podejrzewam, że spodoba się ona każdemu kto lubi nietypowe związki, dobrze wychowanych mężczyzn i zakręcone kobiety, którzy zakochują się w sobie w nietypowy sposób. To ciepła i naprawdę przeurocza książka, którą bardzo gorąco polecam. Rainbow Rowell prowadzi dobrze dopracowaną narrację i świetnie kreuje świat, w którym żyją jej postacie.Przyczajony Hasacz - bigdwarf.wordpress.com 2016-09-26 14:36:36

Wiecie jak to jest kiedy czytacie o premierze jakieś książki i myślicie: „Wow, genialny pomysł na fabułę. Muszę to przeczytać…” i jest. Nadszedł wielki dzień zabieracie się za lekturę i… to nie to czego się spodziewaliście. Autorka poszła w zupełnie inną stronę. Pojawiają się mieszane uczucia. Utwór nie jest zły, ale to nie to czego chcieliście. Pojawia się lekkie rozczarowanie. Właśnie tak miałam z książką pt. „Załącznik”.Było to moje pierwsze spotkanie z Rainbow Rowell. Słyszałam o niej wiele pozytywnych opinii jednak nasze pierwsze spotkanie nie było tak kolorowe jak po imieniu autorki można by się spodziewać.Pani Rowell pisze bardzo przystępnie. Utwór jest prosty i zrozumiały. Czyta się lekko, ale w jej stylu nie ma nic, co mogło by porwać czytelnika. Wydaje mi się, że jej dialogi i opisy są przeciętne. Gdy rozmawiamy z kimś na co dzień i opisujemy jakąś zaistniałą sytuację robimy to w identyczny sposób w jaki Rowell pisze powieść. Ot, takie odniosłam wrażenie. Dobrze, że w książce pojawiały się fragmenty rozmów mejlowych, dzięki temu czytało się szybciej.Co do bohaterów to nie przypadli mi do gustu. Nie zżyłam się z nimi, nie poczułam więzi, nie było mi żal się z nimi rozstawać. Ot zwykli bohaterowie jakich w literaturze pełno. O ile Beth i Jenifer jako dwie plotkujące przyjaciółeczki potrafiły mnie do siebie przekonać tak główny bohater Lincoln mnie irytował przez całą powieść. Posiadał w sobie wszystkie cechy, których nienawidzę u mężczyzny. Mówiąc brzydko i kolokwialnie była z niego „du*a wołowa” jakich mało. Koleś ma dwadzieścia osiem lat, mieszka z matką, która gdyby mogła to poszłaby z nim do łazienki pomóc mu się umyć i teczkę pod same biurko w pracy też by mu zaniosła, a on nie widzi w tym nic złego pomimo, że każdy jego znajomy wraz z siostrą tłumaczą mu na czym polega patologia tej sytuacji. Sto procent uzależnienia od rodzicielki. Do tego jest nieśmiały, niby ma kolegów, ale raczej w towarzystwie stoi z boku. Miałam wrażenie jakby był zastraszony. Taki typ, co to boi się własnego cienia. Jak dla mnie nie był w nim nic pociągającego, a autorka zrobiła z niego jednego z najlepszych przystojniaków w firmie. Jak dla mnie nastąpił pewien konflikt interesów. Charakter, który ten człowiek posiadał dyskwalifikował go z miana „ciacha do schrupania.”Jak już wspominałam pomysł na fabułę bardzo przypadł mi do gustu. Facet zakochuje się w dziewczynie na podstawie poznawania jej rozmów z przyjaciółką- urocze i intrygujące. Tylko, że autorka w pełni nie wykorzystała ukrytego w tym temacie potencjału. Mam do tego utworu jeden poważny zarzut- brak w nim akcji. Nic się tutaj nie dzieje. Początkowo jeszcze jakoś leciało. Wiadomo czytelnika trzeba wprowadzić, zapoznać z bohaterami. Cierpliwie czekałam na rozwój wydarzeń, ale się nie doczekałam. Przez większą część lektury nie wydarzyło się nic przełomowego, a zakończenie spadło nagle i wzięło się znikąd. Zdecydowanie czegoś mi tu brakuje. Pozostając jednak przy fabule powiem, że natomiast bardzo spodobało mi się wprowadzenie wątku ciąży Jenifer. Autorka idealnie przedstawiła rozterki kobiety, która nie jest przekonana, co do chęci posiadania potomstwa. Chwilami czułam się jakbym czytała o sobie. Każdy etap przez, który Jenifer przechodziła wydawał mi się być bardzo realny. Uważam, że Rowell idealnie poprowadziła ten temat i szczerze skupiłabym się na jej miejscu tylko na nim i to o tym napisała książkę. Moim zdaniem wyszło by to o wiele lepiej.Jak widać mam, co do „Załącznika” listę zażaleń. Jest to jedna z tych książek, którą się przeczyta i za chwilę się o niej zapomni. Jednak jeśli chcecie usiąść sobie w jesienny wieczór pod kocykiem, z ciepłą herbatką w ręce i pośmiać się z kobiecych ploteczek oraz przeczytać o miłości, która wydaje się, że jest niemożliwa, że nie mogła się ziścić to śmiało sięgnijcie po tę powieść. Może pozwoli Wam uwierzyć, że wszystko się może zdarzyć, bo skoro Lincoln ostatecznie osiągnął to na czym mu zależało to w naszym życiu też wszystko da się zrobić.Justowa 2016-09-27 12:08:03