Marianna, chcąc odkryć tajemnicę poznaje zupełnie inne życie. Wybory ludzi, których nie jest w stanie zrozumieć uświadamiają jej, jak mało wie o świecie. Zawsze chowana pod kloszem, bogata jedynaczka nie jest w stanie postawić sie na miejscu tych biednych, samotnych i skrzywdzonych. Choć stara się pomóc, robi wszystko, żeby prawda wyszła na jaw, to jest zszokowana decyzjami, które podejmują.Sewilla pozwala jej powoli poradzić sobie ze śmiercią najbliższych. Pomagają jej w tym "babcie", które okazują się bardzo sympatycznymi, starszymi paniami. Pomoc, którą ofiarują sobie wzajemnie, daje bardzo dużo pożytku obu stronom. W pewnym momencie pojawia się również On. Dziewczyna jest zauroczona, nie może poradzić sobie z uczuciami. Nie jest gotowa na miłość, nie wiadomo jak potoczy się ta znajomość.Ta książka jest niezwykle słoneczna, wypełniona rytmami flamenco, pachnąca paellą i karmelem. Przeniesienie się tam teraz może sprawić dodatkową porcję przyjemności. Magda 2016-11-18 09:57:45

Główna bohaterka książki- Marianna już w pierwszym rozdziale przeżywa śmierć swojej ukochanej babci.Dziewczyna obwinia się za śmierć najbliższej osoby, bowiem w czasie wakacji, miejscowy komendant odkrył, tajemnicę opuszczonego domu w Polance oraz rodziny zamieszkującej go przed wojną.Nie było jednak stuprocentowej pewności, że babcia Marianny jest córką właścicieli. Wspomniała o tym babci i, że trzeba wykonać DNA i sprawa wymaga dalszych badań, a babcia nawet się ucieszyła, a jednak wieczorem dostała wylew, który okazał się śmiertelny.Wcześniej także Marianna przeżyła śmierć obojga rodziców, którzy zginęli w wypadku samochodowym.I oto podczas przeglądania rodzinnych zdjęć Marianna zauważyła jak z albumu wypadł kwit – polecenia przelewu jej ojca.Odbiorcą była Rosa Rosso z Sewilli. Dziewczyna wiedziała, że ojciec jeździł do Hiszpanii, ale czyżby to była kochanka?Jak dalej potoczą się losy biednej sieroty, czy zdoła rozwiązać zagadkę i czy odnajdzie dziewczynę w Hiszpanii?Czytając tę książkę nasunęła mi się refleksja: dlaczego tyle nieszczęść spotkało tak młodą dziewczynę?Dlaczego w tak krótkim czasie przez jej życie przetoczyło się tyle przykrych zdarzeń?Co spotka Mariannę w Sewilli?Czy spotka tam miłość swojego życia?Czy młoda dziewczyna zachłyśnie się Hiszpanią, flamenco i co oznacza Carmen- karmelowa kawiarnia?Bardzo urocza i subtelna książka, w sam raz na długie, zimowe wieczory, tylko ma jedną, jedyną wadę – jest trochę gruba, bo zawiera nie bagatela 493 strony, ale zapewniam, że jest tak wciągająca, że nawet się nie czuje jak umykają kartki i w ten sposób wada przeistacza się w zaletę.Okładka książki wygląda tak słodko, że chciałoby się ją od samego patrzenia schrupać- na pierwszej stronie młodziutka, śliczna Marianna, ubrana w różową sukienkę, a wokół niej pyszne babeczki i muffinki, które powodują, że książka staje się tak apetyczna i pyszna, że w jednej chwili przyciąga oko czytelnika.Zachęcam Was do przeczytania tej przecudnej historii, która w sposób bardzo emocjonalny i subtelny podbija serca czytelniczek.Życzę miłej lektury.Polecamy, zespół dobrerecenzje.pldobrerecenzje.pl 2017-01-09 20:03:58

Marianna przechodziła trudne chwile, w wypadku samochodowym straciła rodziców, nie trwało zbyt długo, kiedy opuściła ją ukochana babcia, którą opiekowała się podczas choroby. Kiedy dziewczyna zajęła się porządkami w dokumentacji, którą zostawili jej rodzice zaczęła odkrywać rzeczy, których się nie spodziewała. Tajemnicze przelewy regularnie wysyłane do Hiszpani. Każda kolejna strona przynosiła jej więcej pytań niż odpowiedzi. Marianna wychowana była w luksusie, jako jedynaczce nie brakowało jej nawet ptasiego mleka. Rodzina chroniła ją przed złem całego świata, dlatego nie zna życia, nie jest świadoma jego okrutności, szorstkości. Teraz, kiedy stała się panią swego losu będąc odpowiedzialną sama za siebie jest zdeterminowana, aby rozwiązać zagadkę przelewów. Tylko, czy jest gotowa naprawdę? Kim jest tajemnicza Rossa Rosso z Sewilli? Marianna wiedziała, że ojciec jeździł do Hiszpanii, ale nie chciała uwierzyć w to, że mógł mieć kochankę.
Aleksandra Tyl pisze w sposób, który pochłania czytelnika, cała reszta przestaje istnieć. Świat dopominający się o uwagę znika, kiedy trzyma się w dłoniach książkę jej autorstwa. Prowadzona fabuła jest zręczna wprowadza nowe wątki, a wraz z nimi postacie, które są bardzo dobrze wyrysowane. Z całą pewnością zapadną nam w pamięć. Bez nich ta książka straciłaby bardzo wiele. Co spotka Mariannę w Sewilli? Czy los stanie się dla niej łaskawszy? Może pojawi się jakiś mężczyzna? A może zauroczona Hiszpanią nie będzie chciała wracać do domu?
Podróże kształcą i uczą szacunku do innej kultury, czasem tak bardzo odmiennej od naszej. Nie można odmówić naszej bohaterce odwagi, próby złapania własnego życia za rogi i rozwiązania dręczącej jej tajemnicy. „Karmelowa jesień” jest subtelną książką idealną na długie wieczory, jest niezwykle wciągająca. Czytelnik staje się detektywem, powiernikiem i turystą, nie wyobraża sobie, aby mogło być inaczej.
„Karmelowa jesień” jest nieprzewidywalna i nie tak oczywista, jakby się mogło wydawać. Aleksandra Tyl unika utartych schematów stopniując w sposób wyważony akcję i kolejne wydarzenia. Hipnotyzuje czytelnika sprawiając, że nie jest się w stanie oprzeć Sewilli, jej mieszkańcom i Mariannie. W tym cyklu pojawia się magia, nie zabraknie jej i w „Karmelowej jesieni”, bohaterka spotyka ducha byłej lokatorki pokoju, który wynajmowała w starej kamienicy. Zaangażuje się w ratowanie kawiarni, którą prowadzą cztery urocze staruszki, w których żyłach płonie flamenco, a w jej życiu pojawi się przystojny mężczyzna, profesor Piotr, który jest taką wisienką na torcie Marianny.
To dobra literatura, która kiedy trzeba śmieszy, kiedy przychodzi czas na zadumę daje jej pełne pole do popisu. Nie zawsze bywa łatwo, dlatego i takie momenty zostały wyeksponowane w książce. Jako niespodziankę mogę dodać, że spotykamy ponownie bohaterki „Magicznego lata” Alicję i ciocię Józefinę. Zbliżając się do zakończenia, miałam ochotę krzyczeć, no, ale jak to? I najważniejsze: dlaczego to skończyło się tak szybko? Widać, że książka należy do grubasków, a mimo wszystko pochłonęłam ją w zawrotnym tempie. Nie sposób jest przejść obok twórczości Aleksandry Tyl obojętnie. Nie tylko bawi i wprowadza w dobry nastrój, ale także niesamowicie odpręża.

Snieznooka 2018-08-07 15:30:32