„Za tych, którzy spoglądają w gwiazdy i marzą, Rhys.
„Dwór mgieł i furii” po raz pierwszy przeczytałam jakoś na początku lutego, ale długo nie potrafiłam ubrać w słowa swoich emocji. Zwlekałam, ile tylko mogłam. Po części również ze strachu. Bałam się, że kiedy zacznę rozbijać ją na poszczególne czynniki to moje zdanie o niej zmieni się diametralnie (jak to w końcu często ze mną bywa). Ostatnio jednak sięgnęłam po nią ponownie. Potrzebowałam lektury na poprawę humoru i teraz już wiem, że nic nie zmieni mojego zdania co do tej książki. Jest po prostu genialna.
W sposobie pisania Maas jest coś takiego, że naprawdę ciężko oderwać się od czytania. Ta historia wciąga tak bardzo, że nim się spostrzeżemy stajemy się jednością z bohaterami. Zaczynamy się z nimi utożsamiać, znajdować cechy wspólne, żyć ich życiem i w niczym nie przeszkadza nam fakt, że są wymyśleni, a ich świat nierealny. Niesamowite. Rzadko zdarza się autorom nawiązać podobną więź z czytelnikiem, a Mass udało się to bez problemu. Jestem naprawdę pod wrażeniem.
Bohaterowie w „Dworze mgieł i furii” są naprawdę świetnie wykreowani. Każdy z nich jest wyjątkowy i wyrazisty, a co najważniejsze wszyscy budzą emocje. Bez względu na to czy są postaciami pozytywnymi czy negatywnymi. To właśnie dzięki nim w tej części nie możemy narzekać na nudę. Przez blisko 800 stron ciągle coś się dzieje, a takiego obrotu spraw jaki tu miał miejsce w ogóle się nie spodziewałam. Ta historia naprawdę zapiera dech w piersi.

„Są różne rodzaje ciemności(...) Jest ciemność, która przeraża; ciemność, która koi; ciemność, która daje odpoczynek(...) Jest ciemność kochanków i ciemność skrytobójców. Staje się tym, czym jej nosiciel chce, żeby się stała; czym potrzebuje, żeby się stała. Sama z siebie nie jest ani zła, ani dobra.”

Jeśli do tej pory wahaliście się czy sięgnąć po „Dwór mgieł i furii” to śmiało możecie przestać. Kiedy raz wejdziecie do świata dworów prędko go nie opuścicie. Pochłonie was bez reszty. Wszystkim gorąco polecam, a sama z niecierpliwością wyczekuje polskiej premiery „Dworu skrzydeł i zguby”.

Aleksandra

*Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Dwór mgieł i furii” autorstwa Sarah J. Maas.

Tygrysica 2017-09-23 23:07:27

Musiałam, po prostu musiałam poznać dalsze losy Feyry. Dwory mnie wciągnęły, przepadłam. Już teraz wiem, że będą to jedne z tych książek, do których wrócę i które znajdą się w rankingu najlepszych z tego roku.


'Skoncentrowałam się na nim, na moim księciu, na jego rozjaśnionych wewnętrznym blaskiem rozszerzonych oczach i zeszłam na miękką trawę, na pokrywające ją białe płatki róż...'


Po wydarzeniach z pierwszego tomu Feyra wraca do zdrowia. Mogłoby się wydawać, że teraz jej życie będzie szczęśliwe i wręcz sielankowe z ukochanym u swojego boku. Jak bardzo złudne były te nadzieje... Dziewczyna nigdy nie chciała być księżniczką. Chce działać, a musi siedzieć w pałacu i ładnie wyglądać. I praktycznie na tym jej rola się kończy. Nigdzie nie może ruszyć się sama. I to ją niszczy, doszczętnie...


'Myślę, że musiałam być ślepo zakochana, aby pozwolić pokazać sobie tak mały wycinek Dworu Wiosny. Myślę, że jest wiele miejsc, których nigdy nie pozwolono mi zobaczyć albo o których nigdy nie pozwolono mi usłyszeć, i może żyłabym w niewiedzy po wsze czasy jak jakaś maskotka.'


W międzyczasie o swoje dopomina się Rhysand, odwieczny wróg Tamlina. Feyra musi wybierać. I wydaje jej się, że nie ma dobrego wyboru. Jak bardzo się myliła... I jak bardzo pierwotnie najgorsza decyzja może się okazać tą, która będzie najlepsza...



'- On mnie kochał... wciąż mnie kocha, Rhysandzie.
- Problemem nie jest to, czy cię kochał, tylko jak bardzo. Za bardzo. Miłość potrafi być trucizną.'


Książka okazała się jeszcze lepsza od pierwszego tomu. Myślałam, że to niemożliwe, a jednak! Nawet grubość tomu wydawała się niewystarczająca i szczerze mówiąc, chciałam więcej! Powtórzę się, ale jest to przykład jak dla mnie fenomenalnej fantastyki. Nie jest to typowa młodzieżówka, co również jest ogromnym plusem. Uwielbiam Dwory i zastanawiam się tylko, dlaczego sięgnęłam po nie tak późno...?


'- Za tych, którzy spoglądają w gwiazdy i marzą, Rhys - powiedziałam.
- Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają.'AgaZaczytana 2017-10-26 09:11:43

Feyra dla miłości poświęciła wszystko – własne ciało i duszę. Uratowała Tamlina, ale została odmieniona na zawsze. Amarantha została pokonana, ale nad Prythian nadciąga jeszcze bardziej okrutny wróg.

Zabicie dwójki niewinnych osób, by wyzwolić swojego ukochanego i jego lud z niewoli, zmieniło ją bardziej niż nieśmiertelne ciało fea wysokiego rodu, które otrzymała. Wszyscy książęta z dworów Prythaniu podarowali jej nowe życie – w zamian za to, które poświęciła przełamując klątwę i walcząc z Amaranthą.

Niestety wydarzenia spod góry zmieniły nie tylko ją, ale również Tamlina. Oboje nie są już tymi ludzmi, którymi byli wcześniej. I nie jest to bez znaczenia dla ich związku. Na domiar złego Feyrę łączy umowa z Rhysandem. Przysięgła mu bowiem, że co miesiąc tydzień będzie spędzać na jego dworze – Dworze Nocy.

Warto było przeczytać “Dwór cierni i róż”, by móc rozkoszować się zaskakującymi zwrotami akcji i niespodziewanymi uczuciami naszych bohaterów w drugiej części tej serii od Sarah J. Maas. Wiele wątków z poprzedniej książki zostaje bowiem wyjaśnionych dopiero teraz. Poznajemy na przykład motywy, które stały za postępowaniem Rhysa. Nie będę ukrywać – to mój faworyt.

Okazuje się, że kłamstwa i intrygi, które były jego dziełem miały większy i ważniejszy cel, niż tylko przetrwanie na dworze pod górą. Zagłębianie się w jego prawdziwą naturę, w jego przeszłość i intencje, które nim kierowały, to jeden z głównych wątków tej książki. Można śmiało powiedzieć, że sprawy pomiędzy Rhysandem, a Feyrą przybierają dość niespodziewany, aczkolwiek wysoce pożądany obrót.

Do fabuły zostało wprowadzonych również wiele nowych postaci, jak kapłanki i mityczne stworzenia, a większość z nich to silnie usposobione i waleczne kobiety. Książka jest gruba, ma wiele stron, ale czyta się ją wręcz z zapartym tchem, ponieważ akcja goni akcję. Nie można się przy niej nudzić, bo autorka co chwilę zaskakuje nasz czymś nowym.

Sarah J. Maas słynie z pisania wielotomowych serii, dlatego można się spodziewać, że historia Feyry, Tamlina i Rhysanda jeszcze niejednokrotnie, nagle i bez uprzedzenia zmieni swój kierunek. To co braliśmy za pewnik w części pierwszej, zostało podważone w części drugiej. Dobro staje się złem, a zło – dobrem. Przez to wszystko fabuła robi się jeszcze bardziej skomplikowana, ale ja właśnie takie książki lubię. Ogromnie polecam wszystkim fanom książek typu “paranormal romance” i nie tylko.Mama Kakaludka 2018-07-03 06:51:54

Czasem, gdy książka nas mocno wciągnie, czytamy i nawet nie zauważamy kiedy przewracamy kolejne strony. I gdy zbliżamy się do finiszu, słychać jęk zawodu, że to już koniec. A czasem jest wręcz odwrotnie…

„Dwór mgieł i furii”, czyli drugi tom przygód Feyry miał być lepszy od pierwszego. I biorąc pod uwagę bohaterów i wydarzenia, to był lepszy tom. Ale… jak dla mnie jest zdecydowanie za długi. Dopiero przy końcowych rozdziałach poczułam, że wciągnęłam się bez reszty i chciałam czytać bez przerwy. Jednak środek mnie nieco wymęczył i zwyczajnie wynudził. Dużo jest tu zaznajamiania głównej bohaterki ze światem, w którym przyszło jej żyć. Sporo jest wyjaśniania i zapoznawania z przeszłością, która rzutuje na teraźniejszość i przyszłość. To na pewno pozwala poznać wszystko bardziej, ale przy tej ilości stron (768 stron), mocno ostudziło mój zapał. No i było za dużo opisów strojów, jedzenia i architektury. Jeśli chodzi o bohaterów, to bardzo mi się podoba to, jak są wykreowani, jakie zmiany w nich zachodzą. Na plus uważam też wątek romantyczny, który przyprawiał o rumieńce, chociaż za często powtarzały się te same wyrażenia. Cała fabuła pod koniec mocno przyspieszyła, a pojawiające się zwroty akcji były bardzo zaskakujące.

Książka nie była zła, ale nie zaliczę jej też do najlepszych. Na pewno sięgnę po trzecią część, chociaż przeraża mnie trochę to, że jest jeszcze dłuższa niż część druga. motyle_w_glowie 2022-01-24 08:31:29