Współcześnie jesteśmy otaczani przez różnej maści celebrytów. Niewiele rzeczy może dziwić, z politowaniem czytamy o kolejnej wpadce znanej aktorki. Czy możemy sobie wyobrazić, że niegdyś wystarczyło stworzyć wiersz, aby być obiektem kpin?Margaret Cavendish — kobieta specyficzna w swoich kręgach, bo utalentowana i unikająca konwenansów. Z przyjemnością tworzy kolejne eseje filozoficzne, scenariusze sztuk teatralnych, lubi pisać poezję. Z czasem staje się coraz popularniejsza, jednak sława ma swoje konsekwencje. Margaret często budzi zgorszenie, wraz z przyjaciółmi pojawia się równie liczne grono wrogów. Kobieta znajduje zrozumienie u swojego męża, Williama, który dzielnie ją wspiera w zmaganiach z niepochlebnymi plotkami. Jak smakuje zwycięstwo? Czy to uczucie towarzyszące sytuacji, gdy jesteśmy pierwszą przedstawicielką płci żeńskiej w szanowanym towarzystwie naukowym The Royal Society?Po raz kolejny mam szczęście trafić na książkę reprezentującą jeden z moich ulubionych gatunków. Przepadam za fabularnym przedstawieniem życiorysów postaci realnych, choć momentami trochę zapomnianych. Tak samo jest w przypadku Margaret Cavendish, która (mam nadzieję) za sprawą powieści Danielle Dutton znowu zyska na popularności. Szalenie interesują mnie osoby, które mimo niesprzyjających warunków potrafiły walczyć o swoje przekonania, które nie pozwoliły, aby społeczeństwo negatywnie wpływało na ich przyszłość. O Margaret usłyszałam po raz pierwszy jakiś czas temu, przypadkiem, nie wnikając w szczegóły, co aktualnie nadrobiłam. I nadrabiam dalej, na własną rękę, gdyż Dutton podsyciła moją ciekawość. Przyznaję — do lektury bardzo zachęca również szata graficzna książki, dobrze oddająca klimat całości. Myślę, że miłośnicy publikacji historycznych nie przejdą obok półki obojętnie, gdy ją zobaczą. Zwłaszcza w sytuacji, gdy idealnie współgra z treścią, co zaręczam.Ogromny plus za stworzenie klimatu. Autorka autentycznie przenosi nas do XVII wieku, wspaniale kreuje tło dla fabuły, dbając o szczegóły. Książka nie należy do tych najobszerniejszych, jednocześnie nie pozostawia rozczarowania. Przypomina troszkę sceny ze snu — nagłe, czasami urywane, ale zawsze zajmujące. Eksperymentalna forma, stąd prawdopodobnie taka liczba stron. Wydaje mi się, że wiele osób zechce skonfrontować fikcję z faktami, zacznie własne poszukiwania, choćby za pomocą Internetu. Zawsze temu przyklaskuję, z lubością spisuję tytuły tych pozycji, które potrafią zaciekawić na tyle, aby wyruszyć w dalszą drogę. Danielle Dutton zdecydowanie ma dar opowiadania, bez przerostu formy nad treścią.Z biografii Margaret Cavendish można wywnioskować, że była postacią silną i bezkompromisową. Dutton pokazuje też inną jej stronę: kogoś kruchego, czasami wątpiącego w moc swoich talentów, które niewątpliwie posiadała. Tym samym Maggie staje się bardziej ludzka, realna. Nie była machiną pozbawioną wad lub kreacją tworzoną na potrzeby chwili. Wzbudza sympatię, również podziw — miała w sobie odwagę, tak rzadką w tamtych trudnych dla kobiet czasach. Nie omieszkała zawalczyć w imieniu nie tylko swoim, ale też kolejnych pokoleń. To dzięki takim cudownym paniom możemy więcej i lepiej.Styl powieści jest poetycki, stylizowany. Bogaty w metafory, charakterystyczny dla epoki. Bywa dramatyczny, jak sama Margaret, która snuje własną opowieść. Zazwyczaj próba uzyskania podobnego efektu wypada blado, a najgorzej, gdy przyczynia się do pełnego politowania śmiechu. Dutton zachowała równowagę, nie przesadziła w poszukiwaniu idealnego języka. Świetna książka, jeśli potrzebujemy sięgnąć po coś, co nie zabierze nam wielu godzin na czytanie, ale sprawi, że jeszcze długo później będziemy rozmyślać. Okładka intryguje, identycznie intryguje postać Cavendish. Odłożyłam swój egzemplarz pełna refleksji, co zawsze utrzymuje mnie w przekonaniu, iż sięgnęłam po odpowiednią dla siebie powieść. Liczę na podobne emocje z Waszej strony.„Księżna Margaret” zdecydowanie spodoba się czytelnikom lubiącym przedstawienie historii w sposób przystępny i w miarę lekki. To podbudowujące, ta świadomość, że coraz więcej autorów sięga po tego typu rozwiązania, tym samym zachęcając ludzi do poszerzania wiedzy. Zachęcam do zapoznania ze wspaniałą Maggie. Aż chciałabym spotkać ją w rzeczywistości!Erna 2017-02-24 15:13:38

W oczekiwaniu na biografię księżnej Margaret, spodziewałam się dostać opasłe tomiszcze, pełne dat i niepotrzebnych do życia informacji, które zupełnie nie wniosą w moje życie obrazu księżnej "na co dzień". Jakież było moje zdziwienie, gdy otrzymałam niewielkich rozmiarów, zaledwie dwustustronicową książeczkę. Jeszcze większym zaskoczeniem zaś okazało się jej wnętrze.Książka ta ma wydźwięk biograficzno-historyczny, aczkolwiek sama autorka- Danielle Dutton podkreśla, że jest to w dużej mierze fikcja literacka. Poznajemy w niej XVII-wieczną skandalistkę i celebrytkę, księżną Margaret Cavendish. Bardziej niż biografię książka przypomina mi formą opowieść. Dzięki temu dużo lepiej wczuwamy się w postać Margaret. Opowieść, która mimo, iż opowiada o kobiecie żyjącej prawie 400 lat temu, znajduje wiele odniesień do współczesności. Księżna Cavendish zasłynęła, jako ekstrawagancka feministka. Swoją postawą i strojem na każdym kroku pokazywała swoją niezależność. Na przekór panującym obyczajom, w których to kobieta miała być głównie ozdobą majątku, księżna Margaret tworzy tomiki poezji, pisze feministyczne scenariusze do sztuk teatralnych oraz utopijne powieści science fiction, natomiast dla rozrywki oddawała się lekturze filozoficznych esejów. Co zaskakujące w tych wszystkich "przebojach" wspierał ją jej mąż. W tej biografii mamy do czynienia z kobietą, która łamała wszelkie konwenanse. Nieziemsko inteligentna arystokratka wyróżniała się na tle innych kobiet (a nawet mężczyzn) ciętym językiem i przebojową osobowością. Okrzyknięta przez wielu szaloną Maggie, nie krępowała się wyjeżdżać w swojej karocy na ulice miasta, demonstrując gwiazdki namalowane na policzkach. Okryta wielką popularnością i niestety złą sławą, opisywana była w największych gazetach jako skandalistka, która jako pierwsza (i jedyna na kolejne dwieście lat) kobieta, została zaproszona do angielskiego towarzystwa naukowego The Royal Society. Zupełnie zaskoczyła mnie ta książka i z pewnością pozostanie ona w mojej pamięci, jako kompletnie inne spojrzenie na przedstawienie czyjegoś życia. Autorka pozwala wczuć się w postać księżnej dzięki narracji. Nie znajdziemy w tej powieści zbędnych faktów, które później w natłoku innych umykają gdzieś i zostają zapomniane. Tę książkę pochłaniamy całym sercem. I czy chcemy się do tego przyznać, czy nie, księżna Margaret była bardziej współczesna i odważna niż wiele kobiet żyjących w naszych czasach. Polecamy, zespół dobrerecenzje.pldobrerecenzje.pl 2017-03-22 14:44:54