To było moje pierwsze spotkanie z książką Adriana Grzegorzewskiego, ale już wiem, że nie ostatnie. Czas burzy to opowieść o młodych ludziach rzuconych w wojenny wir, rzuconych w konflikty narodów. Swieta była Ukrainką, Piotr Polakiem. Marta była Polką, Witalij prawosławnym kościelnym żyjącym w Polsce. Wszystko zaczyna się w Bedryczanach, małej wsi na granicy polsko-ukraińskiej, gdzie po stronie naszej stała cerkiew a po stronie ukraińskiej kościół. W czasie wojny stosunki polsko-ukrainskie delikatnie mówiąc nie były najlepsze. Poszło oczywiście o kobietę, Swietę, która była zaklepana przez Jegora, bandytę w czystej postaci. Do wsi dotarł jednak Piotr, warszawiak. Swieta i Piotr zakochali się w sobie, a kiedy Jegor dowiedział się o tym wpadł w szał i zabił jej ojca. Dziewczyna musiała uciekać wraz ze swoją przyjaciółką Martą i Piotr również. Jednak ich losy nie rozdzielono na zawsze. Marta wraca do wioski, gdzie nic już nie jest takie jak było, odnajduje Witalija, z którego został wrak człowieka – jego żona i dwóch synów zamordował Jegor i jego kompani. Marta postanawia odnaleźć Swietę a Witalij chce pomścić śmierć najbliższych. Wpadają w wir walk, w tym czasie Piotr i Swieta odnajdują się jednak ich szczęście nie trwa długo, bo w czasach wojny życie to ciągły strach i niepewność. Niesamowicie wciągająca historia, ciekawa fabuła, niezwykłe zwroty akcji a to wszystko w tle walk powstańczych, w czasach kiedy przetrwanie zależy od tego czy strzelisz pierwszy. Czy miłość może pokonać wyrzuty sumienia, czy zemsta da w końcu upragniony spokój duszy? Agnieszka Szymaniak 2017-04-13 14:37:11

Czytając tę książkę cały czas zadawałam sobie pytanie: czy jest możliwa miłość Polaka do Ukrainki?Powiecie zapewne, że w dzisiejszych czasach - oczywiście, ale czy wtedy, w okresie II wojny światowej?Piotr z Warszawy w swoje ostatnie przedwojenne wakacje wywraca świat do góry nogami. Zakochuje się bez pamięci w Ukraince. I to nie byle jakiej- bo w córce dowódcy OUN-owskiej siatki w powiecie na Wołyniu.Dodatkowym kataklizmem, który ich rozdziela była wojna.Ukraińcy wyczuli swoją szansę i ruszyli na Polaków.Autor posiadając kresowe pochodzenie nie mógł nie zamieścić w swej powieści opisu wielkiej rzezi na Wołyniu jaką zgotowali Ukraińcy Polakom.Jeśli istnieje jakiekolwiek miejsce na ziemi, za które Bóg przed samym sobą wstydziłby się, to jest to na pewno Wołyń.W ciągu jednego lata dziesiątki tysięcy istnień ludzkich straciło życie w okrutny i bestialski sposób.I nie było litości czy to kobieta, mężczyzna, czy dziecko lub osoba starsza. Ten opis bardzo mną wstrząsnął, bo zawierał bardzo drastyczne sceny.W powieści tej nie mogło również zabraknąć Warszawy i Postania Warszawskiego. Autor uważa, iż Warszawy nie można zrozumieć bez ogromnej kotwicy Polski Walczącej, która góruje nad miastem z kopca Powstania Warszawskiego usypanego z gruzów zrównywanego z ziemią miasta.Autor pisze, że bohaterstwo żołnierzy, heroizm mieszkańców i ludności cywilnej musiały się znaleźć w tej powieści, gdyż jest to hołd dla powstańczej Warszawy.Czy więc miłość Piotra i Swiety przetrwa ciężki czas wojny?Czy spotkają się po latach?Czy też okrutna wojna rozdzieli ich na zawsze?Książka przepięknie napisana, w sposób bardzo emocjonalny, chwytająca za serce, a czyta się ją jednym tchem, z duszą na ramieniu.Myślę, że do przeczytania jej nie muszę Was specjalnie zachęcać, bo mam nadzieję, że i tak po nią sięgniecie, bo jest to kawałek naszej historii, którą każdy powinien znać bez względu na wiek.Życie człowieka składa się z chwil, a pamięć jego jest jak pełna regałów biblioteka. Można do niej wejść i sięgnąć po obrazy i filmy, na których te chwile zostały uchwycone. Niektóre z nich wywołują uśmiech, a niektóre ból i smak łez.O szczęściu człowieka zadecyduje zaś to, czy na półkach więcej będzie kolorów czy szarości.Zastanawia tylko fakt jaka była biblioteka ludzi z tamtego okresu?Polecamy, zespół dobrerecenzje.pldobrerecenzje.pl 2017-05-05 19:45:54