Nie jest to książka, którą chłonie się w jeden wieczór (choćby z tej racji, że ma niemal 500 str., a jej treść do łatwych nie należy). Nie jest to przewodnik motywacyjny jak się spodziewałam. To zapis motocyklowej podróży ojca z synem - Chrisem, przy czym ten pierwszy ma za sobą pobyt w szpitalu psychiatrycznym, gdzie poddano go terapii elektrowstrząsami. To tłumaczy symultaniczną narrację, gdy do głosu dochodzi Fajdros – wcześniejsza osobowość Roberta. Książka drogi z elementami filozoficznych rozważań i… poradnikiem dla motocyklistów :)JoAnna 2017-07-30 20:20:28

ość przewrotny tytuł bo cóż ma zen do motocykla, ale ta książka łączy w sobie poradnik z świetnie reportażem. Zaskoczona byłam wiadomością, że ta książka ma już trochę lat i jest bestsellerem. Bardzo podobała mi się relacja z podróży motocyklem autora wraz z synem. Niestety część filozoficzna tej książki jest dla mnie za bardzo Zawiła co sprawiło, że musiałam czytać jedno zdanie kilka razy. Czy rozumiem fenomen tej książki? Nie wiem. Jako reportaż bardzo mi się ona podobała jednak jako poradnik mam mieszane uczucia. Najlepiej sami się przekonajcieAgnieszka 2017-08-11 12:51:48

Zen-czyli cicha medytacja, religijna kontemplacja.
Podstawową praktyką w tej szkole jest praktyka medytacyjna zwana zazen, czyli siedzący zen, której istotą jest koncentracja myśli na jednym punkcie i kontemplowanie prawdy życia poprzez praktykę siedzącej medytacji.
Poprzez te definicję chcę Wam trochę przybliżyć książkę Roberta M. Pirsiga- Zen i sztuka obsługi motocykla.
To historia, w której autor opisał swą niezwykłą, wakacyjną, podróż, którą odbył ze swym jedenastoletnim synem, Chrisem.
Wyprawa na motorze przez Amerykę stała się świetną okazją do poznania siebie bliżej, wspólnych rozmów, a także jak sobie radzić w trudnych sytuacjach, gdy, np. motor się zepsuje.
Autor w swej książce posługuje się, lub bardziej dokładne jest tu określenie prowadzi dialog, z Fajdrosem.
Fajdros jest to dzieło filozoficzne Platona, należące do tak zwanych dialogów średnich.
W książce tej mamy narratora, który opowiada o złym duchu, imieniem Fajdros.
Pojawia się w snach narratora w taki sposób, że zaczynamy dostrzegać, iż nie tylko narrator ściga Fajdrosa, żeby go zniszczyć, lecz też odwrotnie.
Swoją historię zaś opowiada w taki sposób, aby czytelnik go polubił.
Tylko w jednym miejscu narrator zdradza swoją tajemnicę, że jest heretykiem, bo ocalił duszę, a tak naprawdę ocalił tylko swoją skórę.
Oprócz niego są tylko dwie osoby, które to wiedzą, albo wyczuwają.
Pierwsza z nich to Chris, zdruzgotany i zdezorientowany, ponieważ szuka ojca, którego pamięta i kocha, ale nie może go znaleźć.
Druga osoba to Fajdros, który dokładnie wie, o co chodzi narratorowi i gardzi nim za to.
Jadąc na motocyklu trudno jest prowadzić długie rozmowy, chyba, że ktoś lubi krzyczeć.
Zamiast więc rozmawiać człowiek otwiera się na świat, medytuje.
Patrzy, słucha, wczuwa się w pogodę i snuje wspomnienia.
Autor w tej książce chce pomówić o wszystkich rzeczach, które przemknęły mu przez głowę podczas jazdy motocyklem.
Żyjemy w takim pośpiechu, że rzadko mamy okazję porozmawiać.
Mijają lata i potem dziwimy się, i żałujemy, że tak szybko uciekły.
Oprócz tej medytacji i sztuki naprawy motocykla, autor opisuje również przepiękne krajobrazy, żadnych ogrodzeń, zarośli, ani drzew.
Wzgórza bardzo rozległe na tle zielonych zboczy, pod skalnymi nawisami.
W Montanie zaś mijają pola kukurydzy, a potem stepy bylicy.
Autor w swej książce poruszył wiele wątków myśli starożytnych Greków.
Drogi czytelniku, zachęcam Cię do podróży, aby wraz z autorem spojrzeć na swoje życie trochę inaczej.
Zachęcam do czytania i refleksji.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pldobrerecenzje.pl 2017-09-10 18:17:21