Stella w drugiej części „Zemsta na ekranie” stała się odważniejsza, bardziej zdecydowana i butna. Znakomicie potrafi walczyć o swoje racje, jest pewna siebie, ale nie zarozumiała. Ta jej stanowczość dodaje jej uroku i blasku. Pomimo rozterek osobistych związanych z pojawieniem się w jej życiu ojca, stara się odważnie stąpać po ziemi oraz z podniesioną dumnie głową przezwyciężać czekające na nią przeciwności losu. Jest godnym do naśladowania przykładem, jak się nie poddawać, trwać przy swoich racjach i zachowywać dobrą minę, pomimo wielu problemów. Jej postawa napawa czytelnika optymizmem i każdy zapewne chciałby mieć tak silną osobowość i umiejętność radzenia sobie z kłopotami.
Każda kolejna część opowieści o Stelli jest ciekawsza, oferuje większą dozę emocji i napięcia, przyciąga jak magnes. A jednocześnie jest balsamem dla dusz borykających się z problemami podobnymi do problemów bohaterki. Pokazuje świecące coraz jaśniej światełko w tunelu, czyli właściwą drogę do ich przezwyciężania.
Opowieści o przygodach dziennikarki są uzależniające, po przeczytaniu książki chce się jeszcze więcej, odnosimy wrażenie, że brakuje nam tlenu, coś się skończyło, a chciałoby się, aby to trwało w nieskończoność. Już nie mogę się doczekać ostatniej części, ogarnia mnie coraz większe napięcie i zadaję sobie pytanie: ciekawe jakie emocje w tej części zaserwuje nam autorka? Aż się boję!
Lekturę czyta się bardzo przyjemnie, chociaż – jak wspomniałam wcześniej – dotyka dość trudnych problemów. Czas przy niej spędzony był czasem miłym i bardzo relaksującym. Napełnił mnie wielką nadzieją oraz utwierdził w przekonaniu, że zawsze należy walczyć o swoje racje, nie wolno się poddawać, bo dla nas – wcześniej czy później – też zaświeci słoneczko.
Nie marnujcie czasu, czym prędzej sięgnijcie po powieści Anny Mentlewicz o przygodach gwiazdy telewizji Stelli Lerskiej. Gwarantuję, że miło spędzicie czas, a postawa Stelli rozjaśni wasze pochmurne oblicze w te zimowe długie wieczory. Ambros 2019-01-06 21:15:06