Akcja powieści toczy się w Gdyni, w latach osiemdziesiątych.
W Gdyni doszło do czarnego czwartku, gdy strzelano do ludzi, a tak wielu niewinnych zginęło.
Aśka- główna bohaterka powieści czasów Solidarności dobrze nie pamięta, gdyż miała wtedy dopiero dziesięć lat.
Potęgę władzy na własne oczy zobaczyła później, kiedy z mamą znalazły się przy alei Zwycięstwa, gdzie zaczęły najeżdżać opancerzone wozy i zobaczyły żołnierzy wrogo nastawionych do zwykłych ludzi.
Również jej babka Łucja, dobrze pamięta czasy powstania w Gdyni.
Aśka znalazła zapiski babki.
Początkowo jej listy z lat siedemdziesiątych wyglądały jakby były pisane do jej pierwszego męża.
Kolejny zeszyt, który bardziej ją zainteresował, bo znajdowała się w nim korespondencja z władzami, jak można się było domyślać, w sprawie śmierci- drugiego z synów babki Łucji, czyli wujka Antoniego.
Jego ponoć zabito-tak twierdziła Łucja, choć oficjalna wersja mówiła o samobójstwie.
Kolejny zeszyt babki Łucji to swego rodzaju pamiętnik wspomnień, o jej pierwszych, najdawniejszych latach w Gdyni.

Siedemnastoletnia Aśka zakochuje się w gitarzyście, tylko o rok od niej starszym.
Młoda Aśka po jakimś czasie dołącza do grona zespołu, aby wspólnie tworzyć i posługiwać się poezją Gombrowicza.
To dla młodych trudny okres w życiu, bowiem przez Polskę przechodzą fale protestów robotniczych i studenckich.
Żądania robotników nie dotyczą tylko sfery ekonomicznej, lecz ich celem jest reaktywowanie NSZZ „Solidarność”.
Komunistyczny reżim zdecydowany jest na użycie przemocy, pałek, gazów przeciwko strajkującym.
Aśkę Tomek namawiał, aby brać udział w strajku, gdzie pełnili rolę kurierów i przez dziury w stoczniowych płotach szmuglowali listy i żywność, odzież i śpiwory, które dla strajkujących zbierano oraz materiały poligraficzne.

Tę książkę szczególnie polecam młodzieży starszej i młodszej, aby poczytali o losach młodych zakochanych i o tych czasach, gdzie jeszcze grała muzyka MTV, a wszystko pojawiło się na ekranie.

Książka, gdzie liczyły się pocałunki, wspólnie z ukochanym przesłuchiwane płyty, a potem już była tylko rozpacz, ogrom szczenięcych tragedii, przytłaczająca moc osobistych, zasłaniających resztę świata doświadczeń.

Dakota to poruszająca opowieść o ówczesnych ludziach poczynając od babki Łucji i Krzysztofa, do Konstantego.
Jacy byli?
Z jednej strony zwykli ludzie na czarno-białych fotografiach, a z drugiej strony bardzo podobni do nas niesieni marzeniami i ambicjami.
O nich właśnie trzeba pamiętać, bo co człowiek to inna historia, mniej lub bardziej dramatyczna opowieść.

Bardzo zachęcam Was do lektury, bo to bardzo wartościowa książka, a zwłaszcza pod względem historycznym.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pldobrerecenzje.pl 2017-09-19 15:09:58