Polscy autorzy piszą świetne książki! Pani Anna Wysocka-Kalkowska jest tego najlepszym przykładem. Historia o życiowych zakrętach na drodze bohaterów, konsekwencjach ich wyborów, które, jak to w życiu, nie zawsze przebiegają po naszej myśli. Historia pełna rodzinnych tajemnic i przeszłości, która wciąż wpływa na teraźniejszość i przyszłość.
Świeża i nietuzinkowa.
O Polsce, o Czechach, o Afryce…

Nad żadną książką nie wylałam tylu łez! Z żalu, z radości, ze wzruszenia.
Pierwsze co zrobiłam po jej przeczytaniu-zamówiłam ją mojej mamie. Ta książka porusza wszystkie struny serca. Bezgranicznie szczera. Dla czytelników w każdym wieku. Dla kobiet przed trzydziestką-które mogą potraktować historię jako przestrogę, ale również dla kobiet starszych-które urzekną losy wszystkich bohaterów, które z całą pewnością odnajdą w niej wiele z własnego życia, własnych doświadczeń. Być może zmobilizuje i przekona, że w życiu na nic nie jest za późno, a już pewne jest to, że lektura skłoni do refleksji każdego czytelnika!

Poleciałabym ją również w okresie Świąt Bożego Narodzenia. Powieść dająca nadzieję i ukazująca wszelkie oblicza miłości. Walkę z samotnością i życiowymi demonami, walkę o samego siebie oraz o innych.
Opowieść o weryfikacji marzeń względem życia i tego co nam przynosi, jakie drzwi przed nami otwiera . O tym jak często zapominamy, że to my sami, powinniśmy te drzwi otwierać, bo to właśnie za nimi stoją nasze spełnione marzenia! Że te wspaniałe przejścia wciąż czekają zamknięte i zamiast skupić się na podążaniu właśnie do nich, aby przekroczyć jak najszybciej ich próg, kierujemy się do malutkich, mało znaczących okienek wystarczających jedynie do życiowej i emocjonalnej wegetacji. Zazwyczaj budzimy się z letargu i zaczynamy dostrzegać te dawno zapomniane drzwi dopiero kiedy wstrząśnie nami jakaś tragedia.
Tak właśnie było ze światem Zuzanny, dziewczyny żyjącej marzeniami o wiele za długo. Na tyle długo, że w końcu o nich zapomina, wegetując z dnia na dzień. Dziewczyny, której świat wywraca się do góry nogami…
Musicie koniecznie poznać i sprawdzić jak ona i jej bliscy poradzili sobie ze wszystkim co zgotował im przewrotny los! A może to nie był los… a jedynie cały wcześniej ustalony scenariusz aby doprowadzić każdego z nich do własnych, odpowiednich drzwi i zrobić wszystko, aby wkroczyli przez nie dumnie i szczęśliwie… jak na łąkę pełną kolorowych, tańczących motyli…

Momentami płakałam jak głupia, aby zaraz śmiać się w głos!

Urzekająca, głęboka, mądra!

„Serce jest miarą naszego człowieczeństwa. Możesz być najwybitniejszym profesorem na świecie, ale jeśli nosisz w sercu złe emocje, kiedy gardzisz drugim człowiekiem, kiedy nie potrafisz się dzielić-to jesteś nikim. Niepotrzebnym elementem zaśmiecającym nasz piękny świat.”
@bookliszek 2018-11-18 13:46:17

Zuzanna, ponad czterdziestoletnia rysowniczka dziedziczy po ciotce szkołę artystyczną w Pradze. To jednak jedynie początek zmian w życiu głównej bohaterki. Ile ich jeszcze nastąpi? Jakie tajemnice kryło życie jej ciotki? Odpowiedzi znajdziecie na kartach książki.



Od pierwszych stron polubiłam Zuzannę, główną bohaterką powieści. Artystka, wyluzowana, romantyczna i sentymentalna. Kiepski wzór do naśladowania, a jednak łatwo się z nią utożsamiłam. Zupełnie inne wartości i sposób życia wyznawała jej ciotka, elegancka, dumna, stanowcza, wzbudzająca respekt starsza pani. Choć i ją na swój sposób polubiłam, być może ma w sobie coś, czego mi samej brakuje. Sam "Taniec z motylami" wciągnął mnie na tyle, że przeczytałam go w ciągu jednego dnia, dnia, w którym go otrzymałam. Choć przyznam, że po bardzo poetyckim wstępie spodziewałam się trochę innego typu lektury. Niestety, a może stety, kolejne strony ściągają nas, czytelników i czytelniczki na ziemię, w bardzo nieprawdopodobny sposób, a jednak. Nie ma jednej wielkiej miłości na całe życie, jak to bywało u romantyków, jest uczucie ukształtowane na wieloletniej przyjaźni, spokojne, uczucie ludzi dorosłych i dojrzałych. "Taniec z motylami" można również porównać do opowieści o Kopciuszku, dziewczyny która nagle zyskała wszystko. Niestety, w tej bajce bez dobrych wróżek nikomu nic się nie uda. Wszystkie i wszyscy potrzebujemy od czasu do czasu baśni, by zyskać siłę do życia. Niestety, ta baśń jest zbyt idealna i zbyt nierealna, by do mnie trafić w swoim przekazie.

Zbyt piękna opowieść o Kopciuszku, dobrej wróżce, tajemnicach i sztuce, a może i o miłości? Mnie, poza wstępem, niestety średnio przekonała, czytając miałam nadzieję na powrót początkowej magii, magii życia, nie odnalazłam jej. Co wcale nie znaczy, że książka jest zła, ona po prostu nie jest "moja".

Czy polecam? Hmm... Zależy. Dla wielbicieli i wielbicielek powieść motywacyjnych i przedstawiających życie układające się jak w bajce - tak. Dla osób, które już nie wierzą w bajki - nie, niestety zawiodą się na tej lekturze.Nietoperz 2019-11-24 12:20:28